Web Zaman Damgası

Bu kadın artık yok...

Bu Kadın Artık Yok

Şimdi beni yok eden sahte hayatlardan da çektim elimi ayağımı.
Sen giderken, kalbimi kaybetmiştim; o gecelere de, ruhumu, onurumu, gururumu ben kurban ettim.
Şimdi varlığım koskocaman bir hiçlik. Hayatın karşısında o kadar çaresiz ve güçsüzüm ki; yaşama sarılamayacak kadar yorgunum artık. 
İçtiğim her kadehte beni bu acımasız hayatın ortasında yapayalnız bıraktığın için sana lanet edesim geliyor.
Ama kıyamıyorum...
Senin tüm acımasızlığına, tüm vurdumduymazlığına karşın ben hala sana kıyamıyorum.
Sonra sarhoşluğu kendime zırh edinip o gözüyaşlı telefonları ediyorum sana. Sana yalan söylüyorum her bir harfimde...  derken;ne olur beni bırakma diye çılgınca bağırıyor içimdeki sessiz çığlıklar.
Sen duymuyorsun....
Sen gelmiyorsun.
Sen artık beni sevmiyorsun.
Ağlıyorum!!!
Belki günlerce ya da haftalarca..
Her dakika her saniye içimdeki sessiz çocuk adını haykırıyor.
Tüm benliğini zeresine kadar ezberlemiş.
İçine bir umut parçası bıraktığın bu kadın artık yok.
İsyan ediyor kaderine yanındakilerine dost dediklerine...

Şair: mirkalem..
https://play.google.com/store/apps/details?id=com.poemia.poemia.poemia&hl=tr[ italik ]