Web Zaman Damgası

SEN AĞLAMA

sen ,ey gözlerinden gülümsemeyi öğrendiğim varlık
sen ,benim yeşil kanatlı meleğim
yüreğime ördüğüm koza senin.
pembe pembe uç
alabildiğine enginlerine yüreğimin,

kalbimde açan papatyalardan usare topla,
menekşelerin taç yapraklarında dans
avut yapraklarında gönlünü,gönlünce
yada;
ağla içinden bağıra bağıra...
kahrettiğin kadere veda mendilleri sallayarak,
büyüttüğün sevgileri adressiz denizlere döktüğüne yan.
sen,ey gamzelerinde öksüz çocukların barındığı liman
sen yorgun simitçilerin
kana kana su içtiği pınar,
sen en ayaz gecelerde yüreğimi okşayan Melek
sen ağlama ne olur
ümitsiz koyma,bahar fesleğenlerinin su beklediği gibi
seni bekleyenleri.
Sen ağlama,gölge gelmesin buğulu gözlerine
hazan mevsimlerinden.
Kederlenme dayanamam,
hele gözyaşlarına, asla

bırakırım vallahi kendimi;
bende boşaltırım,
saçlarını ıslatırım sağanak sağanak.
gamzelerinin kovulmus çocuklar gibi mahzun durması içime batar.,
sen ağlama
uzat ellerini haziran mavilerine
gök kuşağından renkler beğen.....
uzat ellerini bebeğim en bilinmezlerine Asuman'ın,
yıldızları sulayalım sevgi ırmaklarıyla.
bereket bereket çiçek aç biraz
sen,ey gözlerinde gülümsemeyi öğrendiğim varlık
gül biraz,
sen ağlama ışıkların sönmesin,
Mutlu ol biraz.