Web Zaman Damgası

tuz buz

[ italik ]

*


savurur peşimiz sıra kader
yanmış yanmaktan köz kesilmiş
fersudeleşmiş en nadide duyguları
şişeler içinde bırakılan mektuplar gibiyiz
ebede hiç durmadan akan bir akarsuya bırakılmış


koyu mavi bir ummanın kıyısına varmak için



*

alın çizgisi değişmemiş
cayır cayır ateşe atılan tomarların hesabını
sonra yakılanlara dönüp bakışlarımızdan sorarız
salıvermekten korktuğumuz anın sınırlarınca sırrı
içte tutulan her nefesi,
en fazla yıpranan, en fazla zayıflayan, en hassas arzuları

ucu mananın sidretül müntahasına dayanan zamanlarda
tuzla buz olur , çatlarız.



*

sığınacağımız tek limandır anılar
göklere dayanmış merdivenden inerler bir bir
huzur kelebekleri gibi yüreğimize buseler kondururlar
sayısız yağmur damlalarıyla .
en yalnız saatlerde öz ile buluşmak için
dem dem arşa, miraca yükseliriz


yanarız geceleyin en ışıltılı yıldızlar gibi




*


sessizlik aceleyle çökerken tüm şehrin üzerine
değişen sokaklarda evlerde odalarda
hep kendimizden bir şeyler arar dururuz
çoğu zaman en karanlık yerinden çıkıp gelir
bize armağan edilen eskiyen bir hatıra



dipsiz bir kuyunun dibinde buluruz kendimizi




*


kabına sığmayan , hacminden taşan canı
artık saklayamaz olur kalp ,
bir çırpıda tükenir abıhayat çeşmemiz
ağır bedeller ödeyen ruhumuzun tüm cihetlerin de
fırtınalar kopar
batar denizin karanlık sularına vazgeçemediklerimiz

doğum sancısıyla yola çıktığımız vaktin son perdesinde



*

redfer
[ /italik ]