Web Zaman Damgası

BİR DUASI DA YOKTU

Bir Soner vardı ne bağ, ne de bir gülü vardı
Sadece hüzün akan »çeşm-i meblülü« vardı
İğde çiçeği, ah ne çok severdi sarı sarı
Olmayı pek isterdi, ona konan her arı
Kedileri dostları, sevgi hocası oldu
Gözleri yanan kalbin iki bacası oldu
Küle dönen hisleri, geceleri tüterdi
Kimse bilmiyordu ama hali beterdi
Dünya ne kadar garip derdi ve çok şaşardı
Ne yaşarsa sadece hayalinde yaşardı
Ümidini yitirdi, sevileceği günden
Bir güzel iltifata razı idi ta dünden
Ciddiye alınmazdı, sözleri ve halleri
Yandı ama bir şey ifade etmedi külleri
İsterdi ki karısı, çoluk çocuğu olsun
İçindeki yalnızlık sesleriyle son bulsun
Olmadı, meğer nasip değilmiş ta ezelden
Çok sevinirdi kızı olsaydı bir güzelden
Nice kadınlar gördü, zalimlerden döl aldı
Bizim Soner’se türü aşk olan bir gül aldı
Dikmek istedi ama dikecek bahçe yoktu
Kapattı bab-ı kalbi mutluluğa bir daha
Bir duası da yoktu artık yüce Allah’a
Ömür umut peşinde tükendi gitti beyhude
Geride ölmek kaldı susarak ve asude

24 KASIM 2018