Web Zaman Damgası

ŞİRAZE-39

Ne yağmur yüklü bulutlar
Getiriyor seni bana
Ne de
Islık çalan şu rüzgar
Bir züğürt tesellisi
Benim beklentim oysa
Aklıma sen gelende
Umarsızca seviniyor yüreğim
Tam unutmuşken öksüzlüğümü
Bir yaprak düşüyor ağaçtan
Seni hatırlatıyor olduğunca
Ne
Feleğinin çemberinin dişlilerini
Ne de
Zamanın belini kırabiliyorum yokluğunda
Nefes alamıyorum
Boğuluyorum bu koca şehirde
Sen diye Şiraze

Aylardan Eylül
Mevsim se hazan
Gazel çöktü ağaçtaki yaprağa
O yapraklar bir bir düştü toprağa
Yeşil, kahveye
Kahve, sarıya, dönüyorken çaresiz
Kuşlar bile terk ettiler bacayı
Hüzün hakim
Park, bahçeye, doğaya
Saksılarda menevişler kurudu
“Ben gamlı hazan, sen se bahar
Dinlede vazgeç”
Ne senden geçerim
Ne kaderimden
Yükseklere
Kar düşüyor Şiraze
Şu aklıma yâr düşüyor şiraze

Hele doldur saki sen şu kadehi
Karşımda canan’ın gözleri vardır
Cemalin de gördüm engir’i, mah’ı
Sevdiğimin tatlı sözleri vardır

Kemancı peşrevi no/lursun uzat
Dertleri bu gece etmişim azat
Elem’e, hüzüne kurulmuş mezat
Maşukun anısı hazları vardır

Makamda buselik güftede aşkım
Açıldı bu gece sarayım köşküm
Kanunda gizlidir ey saki meşkim
O yarin işvesi nazları vardır

Anason kokusu
Ve mum kokusu
Bir hengamedir kopuyor yüreğimde
Daralıyorum
Kırdığım kadehlerde
Teselli edemezken beni
Gecenin bir yarısında
Aklımda sen
Oracıkta sızıp kalıyorum Şiraze

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ