Web Zaman Damgası

Mağlubiyet

Delilerimi hapsedeceğim yeni odalar lazım,
Aklımın çeperlerindeki delikleri kapatmaya macun,
Bir sürü fikir giriyordu malum,
Sonra bir sürü yeni mahkum,
Dışarı çıkmaktan aciz, hepsi bir şeylerden mahrum,
Çırpınanların hepsi şimdi yorgun birer merhum,
Kelin ilacı var, hallediyor işini,
Aklıma yokki merhem, süreyim,
Dünyada her şey, akıldan daha elzem, ne bileyim!

Hastalarıma yeni şehirler lazım,
Sokakları bihaber arşınlatacak zehirler,
Beyinlerinin ücra köşelerinde akan nehirler,
Akıp giden efsunlar, sihirler,
Zaten dünyada yaşayamayacak kadar sefildiler,
Açtıkları yaralarını deşecek yeni yeni levazım,
Dertlerine, sıkıntılarına değil, yaşamalarına çözüm,
Sanki delilerimle sonsuzum,
Her yeni güne yeninden uyanmak nasıl bir eziyetse,
Beklemek gözleri devirerek,
Dakikaları sayarak,
Nasıl bir lütuftu hastalarıma, böyle bir dönümde, ölüm.

Deneklerime yeni uzuvlar lazım,
Artık kör olmayı arzulayan gözüm,
Bakmazsam görmezdim, görmezsem anlamaz,
Bilmezdim, istemezdim,
İstemezsem umut etmez, hayal kurmaz,
Kurmazsam yıkılmazdım tekrardan,
Bu dünyaya yetersizdim,
Korumasız, çaresizdim,
Yazdım, sildim, çizdim,
Bir şeylere uğraştan, boşluğa bakmaktan,
Boşluğa düşmekten bezdim,
Çoğu kez mücadeleyi bırakıp kaçtım zaten,
Çoğu kez yükleri indirip, tozdum!
Yeni bir hapis için sabırsızdım,
Umutla, neşeyle, hayalle uyunmuyordu,
Karanlığa, karamsarlığa, üzüntüye sarılıp sızdım.

Yenilgiyi kabullenip bıraktım,
"olmaz" dedi kader:
"orada bir dur!"
"daha iliğine kadar emmedim-daha alacaklarımı almadım"
Kabullendim,
Çırpınacak kadar güçlü değildim,
Güçlü değildim, eğildim,
Eğildim, diz çöktüm, yerin dibine girdim,
Yerin dibinide gördüm...
Gözlerim!