Web Zaman Damgası

TİKSİNDİM YALANLARDAN

Süslenmiş yalanlardan öylesine tiksindim,
Su götürmez gerçeğe şüpheyle bakıyorum.
Riyakar bakışlardan korkup yerlere sindim,
Ekinler suya hasret, ben çöle akıyorum.


“Söz namustur” denirdi, şimdi caydıranlar var,
Harama “helal” diye, kılıf uyduranlar var,
Halkın yanında durup! Halkı soyduranlar var,
Olur, olmaz her şeye kafamı takıyorum.


Doğru, yalan karışmış; ayırması gayet zor,
Herkes ne derse desin, önce vicdanına sor,
Hayatta dürüst kalmak sanki avuçta ki kor,
Nefsim azgınlaştıkça, kendimi yakıyorum.


Zalimler zulmediyor, mazlumu koruyan yok,
Zulüm payidar olmaz, anla ve kafana sok,
Mertler ekmeğe muhtaç, riyakarın karnı tok,
Dalkavuklar yüzünden hayattan bıkıyorum.


Hani herkes eşitti, hani kavlimiz birdi?
İnsanlık onurunu kimler yiyip bitirdi?
Bu sersefil dünyayı kim bu hale getirdi?
Çelikten bir ok gibi yayımdan çıkıyorum.


Hangi taşı kaldırsam, altında çıkar yatar,
Alırken fazla, fazla; satarken eksik tartar,
İyi şeyler azaldı, inan ki tepem atar,
Bir elimde tabanca boşluğa sıkıyorum.


Sabri Koca