Web Zaman Damgası

KÜL BATIMI SERENATI

kalsaydı ellerin elimde
bir çiçeğe can vermezdi gözyaşlarım

kal ve kül
duman duman şiir

aylar, yıllar
içime düşen cehennem
kalem alev
şiir kül
bir gün batımında unuttum nefesimi
kimsesiz bir kapı gıcırtısına asılı kalırken gözlerim
boğuluyor şarkıya dil veren özlemlerim
göz pınarlarımda şiirler
lime lime tenim

can acım bile duymuyor inleyişlerimi
hani demiştin ya gideceğim
yalnız şiirlerimden gittin
kıvranıyor kalem
bulut bulut özlem özlem gözlerimden yağıyorsun

duymuyorsun
bir kelam düşmüyorsa şiirlerine adım
canım bir çığlık

perdelerimde sahipsiz kalmış bir koku
canım hep tırnak izin

buruk bir gülümseme unutmuşken aynalarda
ziyan bir canda acım kırık dökük

ellerim sonbahar
etlerim dökülüyor gün batımında

dağ dere tepe acım kadar heybetli
güneş gibi ölüm kızıl, sızısız

ayak seslerine asılı kalan bir çocukluk düşü
tebessümüne yas tutan bir bakış

yolsuzum
dipsiz bir kuyu nefesim tutuk
karanlık bir çocuk mazisini arıyorken içimde

hiç mi hakkım yok uzatsana ellerini
yoksunum
kaybettim senle bildiğim her şeyi
ölüm kokuyor nefesim
yokluğum da yazdığın şiirlere takılıyorken ayaklarım
bugünlerde derin bir kayboluş
kayıp bir zamana düşüyor rüyalarım
yine sana devrilip düşken düşlerim

kefenime asılı kalan saç teline
şarkılar söylüyor içimdeki dev
sustum
sustum

kızıl bir kadının cümleleriyle
bugün güneşe dökeceğim içimi

acı
kayıp
isyan
durma bu akşam
düş düş koynumdan