Web Zaman Damgası

KÜL BATIMI SERENATI

kalsaydı ellerin elimde
bir çiçeğe can vermezdi gözyaşlarım

kal ve kül
duman duman şiir
aylar, yıllar
içime düşen cehennem
kalem alev
şiir kül
bir gün batımında unuttum nefesimi
kimsesiz bir kapı gıcırtısına asılı kalırken gözlerim
boğuluyor şarkıya dil veren özlemlerim
göz pınarlarımda şiirler
lime lime tenim

can acım bile duymuyor inleyişlerimi
hani demiştin ya gideceğim
yalnız şiirlerimden gittin
kalemim kıvranıyor
bulut bulut özlem özlem gözlerimden yağıyorsun

duymuyorsun
bir kelam düşmüyorsa şiirlerine adım
canım bir çığlık
perdelerimde sahipsiz kalmış bir koku
canım hep tırnak izin
buruk bir gülümseme unutmuşken aynalarda

ziyan bir canda acım kırık dökük
ellerim sonbahar
etlerim dökülüyor gün batımında
dağ dere tepe acım kadar heybetli
güneş gibi ölümü kızıl bir ve sızısız

ayak seslerime asılı kalan bir çocukluk düşü
tebessümsüz bir bakış
yolsuzum dipsiz bir kuyu
karanlık bir çocuk mazisini arıyor içimde

hiç mi hakkım yok üstümde uzatsana ellerini
yoksunum
ben artık beni kaybettim ölüm kokuyor nefesim
yokluğum da yazdığın şiirlere takılıyorken ayaklarım
bugünlerde derin bir kayboluş
kayıp bir zamana düşüyor rüyalarım
yine sana devrilip düşlerim

kefenime düşen saç teline
şarkılar söylüyor içimdeki dev
sustum
sustum
kızıl bir kadının cümleleriyle
bugün güneşe dökeceğim içimi

acı
kayıp
isyan
durma bu akşam
düş düş koynumdan