Web Zaman Damgası

BİRAZ DÜŞÜN

AZ DÜŞÜN
Bir gün, yemek yemeden
Kendi kendime kızıp evden çıktım.
Karşıdan gelenlere kızgınlığımı belli etmeden,
Kaçıp hemen tenha bir yere,
Sigaramın dumanını ciğerime çekerek,
Geride bıraktığım çığlıkların,
Ciğerimi delip geçtiğini hissetim!
Alışamadım, alışamıyorum,
Yüreğimi niye bu kadar nazladım, bilemiyorum.
Hadi çık bakalım bu kabustan.
Değimi ki
Yürekler aynı,
Aynı hava,
Aynı güneş, aynı su,
Aynı yağmur, aynı rüzgar…
Her şey ortak,
Fakat,
İnsanlar arasında bu kadar uçurum neden?
Aynı tasa, aynı vatan, aynı kader,
Fakat,
Bu maske, bu riya, bu rol niye?
Düş, umut, sevinç aynı,
Aynı Allaha uzanmıyor mu ellerimiz,
Dualarımız, yalvarışlarımız aynı yere değil mi?
Fakat neden,
Bakışlarımızla cezalandırıyoruz bir birimizi?
Birazcık düşünsek,
Her şey düzelecek.
İnce ince sevmeli insan,
Kırıp dökmeden yürekleri.
Sabah güneşi gibi tebessüm etmeli,
Sade, içten ve daima…
Hayat bu kadar güzelken!..
Yusuf Yılmaz