"annemarie" isimli şiir 11.10.2018 15:35:05 Edebiyatdefteri.com Web Zamanında Edebiyatdefteri.com Sunucularına Yüklenmiş/Güncellenmiştir.
Edebiyatdefteri.com sunucularına yüklenen veya güncellenen şiirler web zaman damgası ile işaretlenir. Web zaman damgası ile işaretlenen şiirleri sertifika zamanında yer alan bilgilere göre doğruluğunu taahhüt eder.
Detaylı Bilgi İçin Tıklayın.
dağların hırçın, isyankar kadını kutsal ateş gibisin tanrı bahçesindeki kır çiçekleri gibi kokuyor tenin siyah saçların örtüyor mor geceleri öyle yanmış , öyle susamış öyle muhtaç hasret kıvrımlarında ılık bir su gibi ince bir sızı gibi her gün damarlarımda sen akıyorsun annemarie
*II
ne kadar yorgun uzayıp giden yollar ne kadar mecalsiz göçebe kuşların kanatları babasını özleyen tüm öksüzler adına nur yüzlü gök alınlı ihtiyar kadınlar masallar okuyor kentin sağır evlerinde sonsuz vaktin mızrapları kaç kez daha kırılıyor kaç kez daha yanıyor kor yürekler ufukların ucunda ışık sızan dehlizlerden bir deniz ülkesinden bir gece ansızın sen de gel annemarie
*III
gurbet akşamları yorgun hatıralarla müzdeviç dağınık saatler karanfil kokuyor hüzünlere müteveccih yürek ısısı perdeler çekiliyor güneşe ölüm kara bir bulut gibi şehrin üzerinde eriyor kurşuni gün batımlarının kızıllığı sığırcık çığlığı belki ağlayanların sesi kaybediyorum içimdeki mavi gökleri annemarie
*IV
eski bir türkünün ucu yanık nağmesinden kaçıncı kez düşüveriyor çamura yapraklar yeller estikçe ışıktan filizlenmiş hep aynı zaman uzun mesafelere dört nala koşarken boz atlar ihtilallerden sürgün yemiş her seferinde vücudumun tüm uzuvları nevruz toprağı annemarie
*V
usul usul tekrarlayıp duruyor saat eriyen karın akan suyun rüzgarın yönü değişiyor tene değiyor ilk nisan yağmuru göğüsten çıkan her nefes gibi tek bir kalpte atıyorsun yüzü esmer gözleri sürmeli teni kavruk annemarie
*VI
gök kubbenin mavi örtüsüne öylesine bürünmüş gölgeye boğulmuş yer yer bir zambak derin vadilerin karanlığıyla yoğrulurken közlenmiş hayallerde en önce isyan sonra sükun en ücra köşelerde soluklar dökülüyor dudaklardan heyhat ki seferdeyim gece gündüz ne ovalar, ne çaylar ah bir bilsen içimden neler geçiyor annemarie
*VII
saklanmış şehrin gri gölgelerinde susuyor başak başak ümit dermekte sararmış topraklar hazan sökülüyor yeşeren yapraklardan gökkuşağının sükuta büründüğü anlarda daha sıcak şehirlerde daha çok üşüme kurgusu hey …saçları gece rengi ,yanakları kan kıpkırmızı kadın sana yazılmış bu destan annemarie
*
redfer
[ /italik ]
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.