Web Zaman Damgası

VÂBESTE

[ italik ]





Yıllanmış kırçıl bir dülgerin
Nasırlı parmaklarındaki hakkâk hüneriyle
N'aht b'aht kazınır
Yazılır alnımızın tahtına
Mendebûr menzilsiz bir dasitân

Ben
Tanburla meşk eden
İtaat bilmez yaban Dîlfezâ

Sen
"Aşık-ı sadıkta dil birdir
Olamaz yâr iki"
Diyen Selimî

P’aklar mı b'izi sanırsın
Bu Aşk denen varsıl asitân






Cehennemî yanıkları yamamadan tene

Dizlerimizdeki Secde kertiklerini
Göstermeden nâr-ı câhime

Hâl-i râkiliğimizle
Rükû etmeden o nâzende Sevgili’ye

Ve

Rûy-i sâcidle
Sücûd vermeden o mukkades seviye
Mirâcı olmazdı Âşık’ın
İnandık

Ki

İlâhî bir Aşk’ın ilk basamağında
Âciz beşetiyetimizin
Zındık zaafiyetleriyle sınandık






Derviş bir mumun berdûş alevinde 
Alîl Pervâneler
Zâil semâzenler misâli k'andık da yandık
Yandık da kalktık 

Sârâlı bir sancı belleyip
Ve
Sarılıp aşk kakmalı murassâ yaralarımıza
B’attık
İçimizde
Âsâyla yarılmış tuzlu sularla yuğduğumuz bağrımıza
Göğsümüzün orta yerine
Biribirimize mezar kazdık

Gün sökümünde
Tan bozumunda
Kırıldı efrûzî fanusu efsûnun
Sildik çapağını işaret parmağımızla
O mûrâî o kâzib uykuların
Sırtı saçı terli bir rûyadan
İnleyerek titreyerek uyandık

Ceplerinde yasaklı cümleler saklayan
Lügâtlardan çalıntı kelimelerimiz vardı bizim
Bir de
Üstü başı paçalarına kadar yoklanıp
Ters kelepçelenmiş kim'liksizliğimiz
Yine de her lisân-ı anda
Hep ayrı yazıldık
Her devr-i efsânda
Hiç gerçek olmadık
Hep meyyâl-ı hâyâl kaldık





[ /italik ]