Web Zaman Damgası

HİÇ OLDUN

Ey! gözümün sinesinde büyüttüğüm sevdam..
Hayal artığı, düş kırığı, can yangını ne varsa toparladım gönül bahçemden..
Kanadı kırık umutlarla kafa tuttum rüzgarına..
Kıyısında yaşadım sensizliğin..
Hasretin kollarında uyandım sabahlara.
Güneş her battığında, sende battın yüreğime bir hançer gibi..
Alelacele bir hayattı benimkisi;
Oysa! son baskısına bile yetişemedim hayatın..
Ne bakmayı bildi gözlerin, nede sevmeyi yüreğin..
Sen, mavilerimde tattırdın bana hüznü
Ve..
Hep sarıya çaldı sevdamın benzi..
Bağ bozumu düşler içinde, yordun ömrümü.
Heptin, hiç oldun..
Bir kelebek misaliymiş ömrüm, toprağına düşünce anladım...
Kefenim olmuştu tenin, sen dokundun ben öldüm.
Yinede vazgeçmedim!
Vazgeçmek yenilgiydi benim için
Çıkmadı hiçbir zaman aklımdan, ne gülüşün, ne gözlerin
Birde içime saplanan o nankör sözlerin..
Bırakmadın kendinden hiçbir şey geriye.
Ne sana olan saygım kaldı,
Ne sevgim..
Giderken hepsini bitirdin bende.
Katili oldun bir ömrün
Tutuşturdun bir gönlü, külüne muhtaç bırakarak.
Gitmeye doyamadığım yollarımı heba ettin.
Yıldırımlar düşürdün sevda çınarlarıma..
Doluydum bir bulut kadar, yağamadım, yağdırmadın doyasıya.
Dudağımda hep bir fısıltı kaldın.
Her yangın ardında külünü bırakır, sen savurdun küllerimi bir boşluğa.
Tersine esti rüzgarların, kırdı dallarımı.
Her defasında, aştın gayeni..
Şimdi!..
Yaktım geriye kalan ne varsa.
Kalmadı aşka yetecek dermanım.
S.tatar...