Web Zaman Damgası

BENİM KÖYLÜM - II

Benim köylüm, kışı evde doldurur…
Kara kışta, yorgun toprak tuş olur!
Çoluk, çocuk gül benzini soldurur;
Yeni mevsim, köye tatlı düş olur…

Yokluk kötü, köylüm çabuk çökerir!
Eller gökte, bir Allah’a yakarır…
Yar bağrını, “kırk bu yılcık” çıkarır!
Mevsim sonu, elleri bomboş olur…

Sekiz köşe kasketiyle dolaşır;
Tüm zorluklar, gelir ona bulaşır…
Menziline, en sonra o ulaşır;
Yeni mevsim, ona soğuk duş olur!

Gönlü toktur, sormaz üçü, beşini!
Eksiklikler, bırakmaz hiç peşini!
Öküzüne, koşar kendi eşini!
Tencerede, taş kaynatır aş olur…

Ne mal para eder, ne de toprağı…
Tandırında, yakar gazel yaprağı!
Bir yıl daha gider, serer yıprağı;
Ezilen hep, köylümdeki döş olur…

Ürününden bulut geçer, öz olmaz!
Elbet Hakk’a söylenecek söz olmaz!
Dua eder, bir gün kuru göz olmaz;
Köylüme dil, uzatanlar taş olur…

Karaman/Gökçe-2018/09

TDK:

Yıprak: yıpranmış, aşınmış, eski…

Halil Şakir Taşçıoğlu

ÜSTATLARDAN:

Çalışır çabalar ambarı dolu,
Olmaz garibimin gurbettir yolu,
Ne yapsa bağlıdır kanadı kolu,
Taşıdığı hep dertli bir baş olur................................................................sakaogluhasankarakucuk