Web Zaman Damgası

Pierre Loti

Bensiz üşüyemezsin
Bir bir yazarım seni kızıl ışıklı gecenin tahta tuvaline..




Omuzumda ıslak Mayıs,Eylül'e gebe
Mutlaka öper kırların göğsünü,doğurarak yeşili üzerine
Dallarınla yarıp toprağımı
Saçlarıma yıldız delisi ağaç bırak
Duyarım kokunu gül dağılan bahçeden
O çaylar ki,utangaç bakışlar eşliğinde
Gülünmeden içilmeyecek
Elini elimin üzerine koy





Kalbimi çeldiğinden beri yâr diye tutuyorum sözümü
Gövdende iklimler çok fena
Kavuşmak adına,yüzümü yalazlıyor duvarların
Her nefes alıp verişte derman oklurken adın dizlerime
Ay'sız çekilmiyor damlar,pencereler
En iyi karanlıkta görüyorum seni
Islatırken hayalinin düş dudağını






Günaydın sevgilim
Geceye karşı birer kepez'dir uykumun buğusu
Indi mi tülümsü kanat dalgınlığına
Aynalarda gülüyor bir yüz
Yüzüme baka baka
Çığlıklarını işitiyorum rüzgarının
Uzakların gün gelip yakın olacağının türküsünü
Ses ile yürek arasına çalıp lale dudaklı gemileri
En uzun süre aşkın yankısını dinlerim
Ter yarası yar teninde çişelendikçe
O ağacı yürümeyi ölürcesine severim





Bensiz üşüyemezsin
Bir bir söylerim seni sessizliğin ağzındaki kımıl kımıl ırmağa


Şehre adım atarken sevgilim
Söyleyin o karaağaçlara
Mutlaka mutluluğu maviye boyasınlar

Keçiler kaçar sonra dellenirim

Çünkü ben illede o eli...