Web Zaman Damgası

“ yar senin imanın yok “

Bayağı geç kalmışım bu aşka zamanın yok
Kalbime girsin diye kapıyı araladın
Veremli bir eylülü çalacak kemanın yok
Kendinle fısıldaşıp beni mi karaladın
Vurdukça yaraladın, yar senin imanın yok

Kaynağından denize dökülmez ırmakların
Sığınağım olacak zaten bir limanın yok
Gözbebeğin namluda, tetikte parmakların
Kanayacak her yeri hedefe sıraladın
Vurdukça yaraladın, yar senin imanın yok

Söyle, niye sürekli gözlerinde pişerim
Ateşin var közün yok, külün var dumanın yok
Tutacaksan gel bana, demedim mi düşerim
Sanki kısa bir müddet gönlümü kiraladın
Vurdukça yaraladın, yar senin imanın yok

Kalmadan, habersizce gideceksin korkarım
Parça parça hissettim ben de hiç tamamın yok
O kekik saçlarına asılarak sarkarım
Tebessümüm ezildi, sevgimi paraladın
Vurdukça yaraladın, yar senin imanın yok

Yakıştırmazsın malum, yanımda yürümezsin
Yoldaşım olamazsın dizinde dermanın yok
Yerine ben çürürüm severim, çürümezsin
Yıldızlardan omzuma apolet olur adın
Vurdukça yaraladın, yar senin imanın yok

Susmalısın öyle mi Kerem’in yanışına
Aslı’ya yabancısın sevdaya fermanın yok
Bir gönül saflığının yanmazsın kanışına
Gözbebeğin buz tutmuş gök gözlü masal kadın
Vurdukça yaraladın yar, senin imanın yok


Uytun ( Ömer Töme )