Web Zaman Damgası

CİNNET BAHÇELERİNE DÜŞECEK YOLUM YİNE...

D/okunsalar ağlayacağım hani,
Sözcüklerin kefaretini ödedim bu gün
Aryaların isyanına mıhlanıp kaldım
İçimde ökçelerce özlem
Bit yeniği aradığım her bir elem
Adeta
Başımın duvağında
Dünüme ettiğim sitemlerle
Yürüdüğüm yolda
Kazık misali söylemler…

Ben bir ömür bin ah, çekip de
Şiir niyetine taçlandı mahkûmiyetim:
Günü doldurdum ağzı kapalı torbaya
Pay ederken yanılgıları
Gece hepten evim, yuvam;
Bağrıma taş bastığım her dem
Belki vakur bir tını
Yadsınamayacak göreceli bedellerin
Debdebeli nakşı
Gün evrilmeden.

Cinnet bahçelerine düşecek yolum yine:
Bir rahlede dokunaklı hissiyatımla
Vurulacağım tam on ikiden.

Naşımı yok sayacaklar;
Bilirim.
Ölsem ne gam, lakin
İçimde eksik kalan bunca hikâyem
Ne zaman son bulacak ki;
Ömür ölümle teyellenmeden.

Zamanı tuttum saat tuttum;
Yaşımı tuttum ve içimdeki hıçkırığı
Sana tutkundum bir zamanlar
Ve şimdi içimden bir sayı tuttum:
Ya dün ya içimdeki güdümle
Teşhir ettiğim hüzün:
Peki, ne için?
Demeyi bile özlerken
Yeter ki; saf tuttuğuma biat
Sayıkladıklarımla anılsam.

İçimin ihlalinde neye dokunsan
Kırıldı kırılacak.
Kalan parçalarımla aram asla iyi değil
Gittiğime dair neyi sunsam ki
Kalanla yetinmeyi bilip.

İşte kader tuttu elimden yine
Kahrımla sarsıldığım
İçime işleyen onca kurşun:
Kâh satırların teneffüsü kâh
Yâd ettiklerimle
Adımladığım mahşer benzeri elem
Kütük gibi ellerinde kaderin
Ben bir demet çiçekten gayri
Kokusunda aşkın,
Doymazlığımın şavkında
Bilumum hecede
Kaynak yaptığım şiirin tekerlerinde
Göz ucuyla mı baksam
Geride kalan bunca ihanete?

Gün de tuttu nefesini beklemekte.
Benim derdim nefsimle
Yok açlığın tokluğun yok önemi.
Şerh düştüğüm hangi uzaklık ise
Derlediğim kaknem şiirlerime
Kök söktüren mi
İçimde bitmek bilmeyen gizem?

Şair olsam ne çare
Şiirlerde yazdığım sayısız methiye
Lakin beni benden uzak kılan
Öykündüğüm hasretin gam telinde
Tutuştum işte içten içe yanan gazabın sunumu
Ömürlük lütfüne buyur ettiğim ruhun suru
Gaipten gelen bir mutluluk
Yokluğun inadına
Varlık adına peşkeş çektiğim
Derdim tasam nasıl ki;
Yarının ufku
Az, bekle, geleceğim yanına
Ömür bitse bile
İçimde şakıyan o minik serçe ile
Tavaf edeceğim cihanı
Gün bitip de ersem huzura.