Web Zaman Damgası

Son durak

Gidenle kalanın birbirine tutunduğu zamandır vakit
Ağustos yüzünde tüller uzandıkça bir kuşak gibi sallanan köşelerimize
Sesim içimde güller giyinir
Gölgemi tartar sabah
Dağlar ki hep yerinde yakın dip kıyılarıma
Beraber ıslanıyoruz donatarak bir ağacı
Ki azar azar çoğalan saatlere
Yeminim var





Kalbimde kuşkusuz yedi rengi mutluluğum
Tabloya gömülen tarihte atlar
Ölümü bıraktım karanlığımdan
Aşkla çiçeklenip dağda ve kırda
Asil olan inceliktedir sabır
Důşůn ki her şeyi yaşadık bu hayatta
Soluğuma kıpkırmızı gülümse
Dil kalbin aynası
Suyu bile yürüten
Gelsin..
Gelsin bir sonraki pazartesi ikindi vaktiyle
Hem biliyorum basamakların ne işe yaradığını
Mavi bayraklı gökyüzü kabardığında
Içime..






Bir gün
Uyandır ellerimi uykudan
Kapılar ve köprüler ıslığını çalsın
Yolculuk uzun,kuşlar sürüyle
Pencerendeki rıhtımdan dal nefesime
Çünkü seni hep güzel göreceğim çıktığım yokuşta
Bazen
Yağmur kokusu şehrin yatağında çok üşüyerek sakallarında
Bazen
Köşebaşında duran gölgene gizlenerek
Bazen
Söyleyerek gecenin şarkısını
Ne düşler görürüm omzunda

Mırıldanan herşey seninle
Bu durak bizim sevgilim
Ellerimi tut göğe bakalım