Web Zaman Damgası

A Y R I L I K

Her çığlığın ardında isyan
her isyanın içinde özlem var ...
demiştin yıllar önce
ellerin titriyordu
ve sen gözyaşlarını
koyu bir bakraca sağıyordun 
ben dumanllı gözlerimle süzüyordum
uzun geceyi
ve yıldızları cebimize alıp sabaha kadar
tek tek  yakmıştık hayallerimizi
görünmez bir rüzgâr geçmişti içimizden 
ağaç dalları gibi kırılmıştık inceden
 fakat ne rüzgâr farkındaydı ne de biz
 sadece üşüyorduk donmak üzere
 beterdi bu titreyişler
 ayrılık sıtması yakmıştı kandillerimizi
 ki ay zerre kadar düşmüyordu gölgemize
 uzakta bir ormana dalıp  gitmiştik
bütün ağaçlar yeşildi...

oysa  kamuflaştı tüm özgürlükler...
 kabuk değiştiren sürüngenler gibi
asfalta bırakılmış kimlikti aşk
uzun yol türkülerine susamış
bir radyonun paslanmış
açma düğmesinde
unutulmuştu geçmiş
 onca gönül  izi  kalmışken
çekip gitmişti sular
yitik köprülerin altından
 hiçbir şehire eyvallah etmeden...

Her gidenin ardında kalan
her kalanın içinde bir özlem var...
demiştim
ufukta görünen kara gibiydi gözlerin
 ve  ait olmadığı ülkeyi fethetmek isteyen
 yeni prenstin kahramanlığa hazır
 adı konmamış denizlere  akan nehirler gibi
hür fakat yapayalnızdı mutluluğun
tüm geceyi aydınlatacak kadar beyazdı saçların
 tan ağırken kaybolmuşken şavkında
sakın gözlerime bakma  demiştin

 medusa kadar ağır bir taşdım ...