Web Zaman Damgası

Etten Kemikten Bir İnsanım (A)

Ay ışığı vurur yüzüme
Sokakları dolaşıyorum, kaç gecedir
Kelebeğin çırpınışındamı umutlar ?
Yoksa, bir arının peteğinde mi ?


Yüzyıllar ötesinden gelmişim sanki
Sığamıyorum kabıma, taşıyorum


Bir su kenarında büyümüş, ebe gümeci
Rüzgarın ritmi ile sallar başını sağa sola
Bazen ruhum gibi, dinginleşir durur öylece


Dağlarda sürüler, kekik yayılır
Bir uçtan bir uca kırlarda neşeli


Hayat yolundayım
Bazen bir taş çıkar önüme
Takılır ayağım, sendelerim
Derinden, sarsar sanki beni
Korkarım, düşerim diye
Derim sabret, buda geçer hele


Gerçekle hayaller, birbirine girer
Çare arar belki, çareyi bulur insan


Ölümün soğukluğu, bazen sıvazlar sırtımı
Fısıldar kulağıma, ürperirim
Yaşamla ölüm arasındaki ince çizgide
Kimi zaman sürer gider
Kimi zaman, ölmeden bile durur yaşam


Zaman İnsana mı, insan zamana uymalı?
Saatler umarsız işler, bazen hızlı bazen yavaş


Leylekler yelken açtılar, yeni vatanlarına
Kırlangıçlar, belki onlarda yoldalar
Ruhumda, üşüyünce gidebilse
Göçmen kuşlar gibi, sıcak ülkelere


Bir gül demeti ver yetime
Bir sıcak tebessüm


Döner başım, döner Değirmen gibi
Kendimi ararım, kendim içinde


Sanki bir okyanus
Sanki bir deniz yüreğim
Kabardıkça kabarır
Köpürdükçe köpürür
Sonra sakinleşir durulur


Duyulmaz serzenişlerim
Feryat figan duyulmaz ahım
Tatlıyı, ekşiyi acıyı
Sevinci neşeyi kederi yaşayan
Bende sizler gibi
Etten kemikten bir insanım...



Cengiz AKSU 26.07.2018
23.04.2018