Web Zaman Damgası

ŞİİRLER DE ÖKSÜZ KALIRMIŞ MEĞER

Bir şair yazmaktan vazgeçiyorsa
Şiirler de öksüz, kalırmış meğer
Yazdığı başına, dert açıyorsa
*** Verdiği eserler, bulmazsa değer
*** Şiirlerde öksüz kalırmış meğer

Dokunmak güzeldir, seven bir gönle
Cevabı verilmez, akıl izanla
Haksız yere çok söz, duyuyor anla
*** Ne zaman ki şair, başını eğer
*** Şiirlerde öksüz kalırmış meğer

Ayağı, uyağı, teması tamam
Niye beğenmiyor, ben anlatamam
Yanlışsa yanlıştır, yalan katamam
*** Yalnız yürek değil, kül olur ciğer
*** Şiirlerde öksüz kalırmış meğer

Ben çok çektim, çok bilmişin elinden
Okumak yok, zehir akar dilinden
Hiç aldırmaz, burnundaki, kılından
*** Gidip te cami de, duvara siğer
*** Şiirlerde öksüz kalırmış meğer

Bazan kaçmak ister, insan şehirden
Haz alır, seyredip, akan nehirden
Böyle gelmiş sevda, evvel ahirden
*** Sevgi giren kalbe, hüzün de sığar
*** Şiirlerde öksüz kalırmış meğer

Hiçbir şey olmazmış, insan azmazsa
İçinde dert olur, dışa sızmazsa
Şair ne yapsın ki, kalem yazmazsa
*** Sevenin başına, taş bile yağar
*** Şiirlerde öksüz kalırmış meğer

Lüzumsuz da böyle, sıkıldı artık
Çürük ağaç gibi, yıkıldı artık
Kem sözden şu beli, büküldü artık
*** Sevda tüm dertleri başına yığar
*** Şiirlerde öksüz kalırmış meğer

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ