Web Zaman Damgası

İSTANBUL ZORMUŞ

hani gel demiştin ya bana
bende yılları peşime takıp , apar topar gelmiştim
ve ilk şiirimi bu şehirde yazmıştım
demek ki gelmekle ve yazmakla olmuyormuş
zira İstanbul zormuş



bu akşam kendimle barışacağım
yada dergaha uğrayıp muhabbete takılacağım
kim bilir?
bakarsın kendimi Emin önünde balık ekmek kuyruğunda bulurum
ihtimali pek zayıf ama
belkide asabım bozulup
ne var ne yok götürürum



ey İstanbul
ey kuduruk şen dulum
ırak dur benden ırak
sende sınıfta kalmasın umudum



git gözlerin kalsın benimle
git sözlerin yer etmesin beynim de
vede teninin kokusu işlemesin iliklerime
bu zifiri karanlıkta
bu yığın yığın maval anlatımda
bana bu kadar meşgale yeter
yeter ki sensizlik harita çizmesin bedenimde
yeter ki tadın nüksetmesin dilimde



en fazla yüreğimde ölürsün
en çok eşkim de boğulursun
yüreğimi yakarım
eşkime de nazar boncuğu takarım
gönlümün sarayında gömülürsün