Web Zaman Damgası

cığlık...

yalnız güneşi bekleyen
bir çoçuk gibi
pencerenin buğusuna kalp cizdiğim o günki gibi

dalıp dalıp mutlu bakarken
bir gün icimde ıslandığım
o ilk baharın solan duygularını
tek tek toplarken

eksitdiğim yalnız günler ve icimde savaşdığım
o yangınlara su serperken
hiç düşünmemistim
inandığım ve hisşetdiğim
cümlelerin bir gün bitipte

beni benliğimden koparacağını o güzel duygularımın
yalnızca kendime söylediğim fafif telaşlı birazda acemi aşkımı zedeliğimi
kendimi ne cok düsürdüğümü aklımın tavanında yalnız kalmak varken
hep bir arayıs icinde beklentilerime cevap yazmak zorumluluğumda kaldığım

icimdeki kalabalıklardan kurtulmak icin
binlerce cümlelerde boğulmadan hoyrolca caresizliğime gitdiğim o
kalem olan hiçran
o satır olan cümle hükümlüğüm şiir adına ne derin ise
üstünden devam eden


ruhum hep tatlı kalsın
gömülen yıllara inat
şimdi daha iyi görüyorum
sevmek yada ayrılık
bir ölüm etmiyor ...


Golha,
gercek yüzüme vurulunca
ölen duygular
üç damlada
kayboluyor...

ve ayrı

görülmüstür
yağmurun kuruyan
ilk sabahında...