"FİRUZ ❤ BEHNAZ / 1" isimli şiir 23.6.2018 20:47:25 Edebiyatdefteri.com Web Zamanında Edebiyatdefteri.com Sunucularına Yüklenmiş/Güncellenmiştir.
Edebiyatdefteri.com sunucularına yüklenen veya güncellenen şiirler web zaman damgası ile işaretlenir. Web zaman damgası ile işaretlenen şiirleri sertifika zamanında yer alan bilgilere göre doğruluğunu taahhüt eder.
Detaylı Bilgi İçin Tıklayın.
[ italik ]Ben çok uzak diyârlar, dolaşmış bir seyyâhım Bazen hiç belli olmaz menzilim, güzergâhım[ /italik ]
Kâh bağlarda dolaştım, kâh kumlarında çölün Uyuduğum olmuştur, kenarında bir gölün Kurbağalar öterdi, seyrederken mehtabı Ben böyle gecelerde yazdım işbu kitabı Nice büyük aşklara şâhid oldu bu gözler Bir kalbin kelamıdır, duyacağınız sözler Kelimeler düşerdi rüzgârların dilinden Kâğıda ışık vardı semanın kandilinden Yazarken cümleleri, ağladım çoğu defa Kolay değil etsem de, sevdayı müdaafa Hallac’ı dârda buldum, nehir kan ağlıyordu O gün şu masmavi gök, karalar bağlıyordu Yüzlerce âşık gördüm, çöllerde zebun olmuş Bazısı da Kays gibi Bağdat’ta Mecnun olmuş Gezip durmuş illeri, Leyla sanmış gülleri Sevgilimdir diyerek, okşamış sümbüleri Özlemiş benim gibi maşukun nigâhını Bir umutla beklemiş, gecenin sabahını Görmek nasip olmamış sevgiliyi bir daha Kurumuş gönlündeki, umut denilen vaha Çöllerde hâlâ durur Mecnun’un ayak izi Beşik gibi boş kaldı, Leya’nın iki dizi
[ italik ]Kimi de benim gibi, bir kıza gönül vermiş Aşkın sırrına ne gül ne de bir bülbül ermiş[ /italik ]
Gönül yaz diyor ben de yazıyorum her gece Ve benim değildir ne bir harf ne de bir hece Sadece kâtip oldum, aşkın kalp sarayında Tam bin şiir yazmışım, yedi yıl dolayında Bu seyyahın heybesi, kağıt ve kalem dolu Yazmaktan çok yoruldu parmakları, kolu Bu yüzden anlatayım, dedim bu hikayemi Ve gerçek eyleyeyim ölmeden son gayemi Bu şiir bir ithaftır aşkımın Leyla’sına Medhiyeler az kalır, kâmet-i bâlâsına Yıllar önce yazayım dedim ama olmadı Zira gönül kasesi, mey-i aşkla dolmadı Şimdi tam zamanıdır, kaleme can vermenin Şimdi tam zamanıdır, kaleme kan vermenin Bu hikayem kim bilir birgün bir kez basılır Okurken yâr üzülmez, kasım kasım kasılır Gururlanır sadece, ben yazdırmışım diye Olsun, bu da şâirden Leyla’ya bir hediye Öyle bir hediye ki zaman değer biçecek Ve ”kıymet” bilenlerin ellerine geçecek