Web Zaman Damgası

ÇÎĞ TANELERÎ ÇÎSELERKEN TENÎME

Alaca karanlık çökünce şehrimin üzerine
Bahçemden buram buram çiçek kokuları yükselir gökyüzüne
Mest olur şimal
Mest olur zühre
Ben asmanın kanatları altında kitap okurken
Samanyolu kıskanır yalnızlığımı

Çiğ taneleri çiselerken tenime
Ay dede doyasıya öpüyor ruhumu
Hanımeli
Gül
Ortanca hissetmiş olmalı ki bu durumu
Usulca diz çöküp oturdular yanıbaşıma
Sardunya sıkı sıkı sarıldı boynuma
Menekşe hummalı hummalı baktı gözlerime
Ve bıyık altından tebessüm ederek
Yalnız değilsin diye haykırdı petunya
Biz de buradayız
der gibi homurdandı papatya
Açelya içini çekerek
Biz de senin gibi
hüznümüzü sevincimizi yazabilseydik
dedi keşke

Elvan elvan çiçeklerin gülücükleri eşliğinde
Okumak da
Yazmak da bir başka haz veriyor insana
Buram buram bahar kokan
şirin mi şirin bahçemin
Ateş böceklerinin aydınlattığı şiir köşemde
Kırk yıl hatırı sayılan
bol köpüklü bir fincan kahve ile birlikte
Çiğ taneleri okşarken ruhumu
Kalem nasıl gelmesin ki aşka
Hele de gurbetin girdabı genzini yakarken
Mısraların yüreğin bam teline dokunuşu bir başka...

Seninle birlikte mısralarda demir aldı
gönlümün aşk limanından
Yüreğimin kıyılarına ektiğin
Sevgi ağacının gölgesinde uyuya kaldı vuslat düşlerim...

Öyle masun durma
Bak geldim ırak diyarlardan
Kan ter içindeyim
Kır gönül sarayının kilidini
Îki sandalye kap gel kilerden
Bir de çay demle güneşin göğsünde
Tavşan kanı olsun
Bir tutam da karanfil at demliğe
Bilirsin bir karanfilli çayı bir de seni çok severim
Bir de Zeki Müren plağı koyarız müzik çalara
Hüzzam şarkılar hüzne boğarsa
Alaturka dinleriz
Yeter ki öyle masum bakmasın şehlalli gözlerin

Üşüyor musun sen
Neden sesin titrek
Sokul kanatlarımın altına
Uzak durma
Koy başını göğsüme
Adını sayıklayan
Kalbimin sesini dinle
Nağmeler ruhumuzu rehin almadan
Ihlamur kokuları eşliğinde şöyle biraz soluklanalım
Salkım söğüdün altındaki sedirde
Özgür bırak ruhunu
Bir çare buluruz elbet
Göğsünü göğündüren gönül yaralarına...

Nafize