"23. Peron" isimli şiir 10.6.2018 05:41:35 Edebiyatdefteri.com Web Zamanında Edebiyatdefteri.com Sunucularına Yüklenmiş/Güncellenmiştir.
Edebiyatdefteri.com sunucularına yüklenen veya güncellenen şiirler web zaman damgası ile işaretlenir. Web zaman damgası ile işaretlenen şiirleri sertifika zamanında yer alan bilgilere göre doğruluğunu taahhüt eder.
Detaylı Bilgi İçin Tıklayın.
ne zaman kararsa kuşak ağrılarının sardığı gökyüzü orman, cadı, aslan ve dolap.. döndüğünde küle zamanlar da yıldız ekilip güneş biçilen zamanlar olsa vakte yakın kopar bağrımdan yaşlı bir teyzenin feryadı... kavurur! içime işler bir film şeridi gibi geçer gözümün önünden son kullanma tarihi geçmiş elvedalar birbirine karışır ayak ağrıları, teker izleri, kahkahalar büyür kendi kendine boşlukta uçsuz bucaksız çaresizlik, baş dönmesi... ıssız bir şehir, çıkamayan bir sokak ve şekilsiz bir gölgeyle ve sırıtışı çürümüş çehrelerin çamurun kokusunu, yüzünün rengini bilmeden bir yol ne kadar sürebilir ki
bu sabah saatlerinde yedi renkli bir rüya sindi bilinçaltıma mürettebatında John Stienbeck'in de olduğu... oysa ki, müptelası olduğun sularda yüzmek yerine kara okyanuslara yönünü vermek de ne oluyordu. .. göğsünde kuruttuğun mevsim ateşi annen ve baban hüzün ve yeşil iki ayrı renkse birbirine benzemeyen bırak geçsin dünyanın üzerinden bir saksağan belki diner yüreğindeki sancılar. ... 23. Peron öldü içimdeki istek. bu yüzden kaçırdım bütün trenleri...
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.