Web Zaman Damgası

EN BÜYÜK CEZA

Sanki üstüme çöktü, direksiz duran feza.
Kimleri sevindirdi vurulup, yıkılışım?
Sensiz geçen yıllarım bana en büyük ceza.
Sen gelince değişir, belki nefes alışım.

Kabardıkça kabaran bir ırmağın koluyum.
Maziden akıp gelen hüzünlerin yoluyum.
Çiğnediler ezildim, öfkelerle doluyum.
Sebepsiz değil asla, uzaklara dalışım.

Bağladım yüreğimi, kafesten salmıyorum.
Avare geziyorum, bağlanıp kalmıyorum.
Sazı artık bıraktım, elime almıyorum.
Sana veda ederken, işte o son çalışım.

İçimden geçenleri hele bir yol bilseniz.
Ya kalbimi sökseniz, ya beni öldürseniz.
Durulur mu bilmem ki; dalgalanan bu deniz.
Hep içimi titretir senden ayrı kalışım.

İşte vakit geliyor, tren düdüğü çaldı.
Öyle bir an geldi ki; içimi korku aldı.
Seni yolcu ederken elim havada kaldı.
Belki de son olacak gurbet ele salışım.


Sabri Koca