Web Zaman Damgası

ah züleyha … ah ki ne ah..

[ italik ]

I

bilir misin züleyha …
sen beyaz bir çiçek gibiydin
mavi bir ışık gibi hani el değince bozulan ve gölge düşünce küsen...
böyle yazılmıştı alnımıza mavi güller büyüten ilkbahar mevsimleri
goncalar açan ilk akşamları ,en parlak doğan yıldızlarla



hangi kara geceydi gittiğinde
adını hangi kurşuni geceden silmiştim
hangi çiçekti seni hatırlatan lacivert vakitlerde
yürek perdelerini açan da sendin , kapayan da
sevgilide, sultanda...canda canan da sendin


II

bilmez misin züleyha …
hüzünlü bir şarkıydı mehtaba karşı birlikte söylediğimiz
ve ya isminin geçtiği bir türküydü ıssız sokaklarda
peri masalları vadettiğim saatleri ne çabuk unutmuşsun
hangi ayın hangi gününde çalmıştım göğsünden kimliğini yeni bir kimlik vadederek


ne kadar da erken unutulmuş yapılan o yeminler
umutlarımız ,öteki hayallere gönderdiğimiz cemrelerdi hani
birlikte havaya ve suya ve toprağa düşecektik
yağmalanmış kentlerin kapısında o halde neden ağlıyorsun
neden ağlıyor gözyaşların şimdi neden…


III

ah züleyha … ah ki ne ah..
söndürülmüş kandillerin fitilince yandığımı bilmez misin
yanık notalarla seni okuduğumu …
nağmelerin koşuştuğu sayfalara sevgini yazdığımı duymaz mısın

ya hareli ağıtlar söylediğim kaldırımları
hicranın böğrüne acılar sapladığım yalnız geceleri
kırk kere kırdığın kalbin kırk bir kez seni anarak geçtiğini
bimezmisin


IV


haydi züleyha … ve de şu an
tut ellerimi sevdiğini söyle bana
sevgini çiz bir kilim desenine çöl kumlarınca
çiçeği açan dal miktarınca yaprağı tebessüm, tomurcuğu sevgi olan
taze baharlarca hasletlerimi topla bir bir


saman sarısı rüzgarlar alıp götürmeden
son kuşlar da göçmeden, bir ışık yak ruhumda, bir mavi ışık


V

sen bilmezsin züleyha …
kır saçlı kentlerin yorgun düşüncelerini silmiştim hafızamdan
her gün seni zikrederek yıldız topladığım gecelerden
masalın en acıklı yerinde iki tel efkarı birbirine çatıvermiştim
yağmıştı üzerime çaresizliğin bin bir türlüsü



oysa ki ne bitmez arzularımız vardı bizim, ne doymaz ihtiraslarımız
beraberce mutluluğu emziren nice vakitler yaşamıştık


VI

ah züleyha
şimdi akışı değişen suların çağıltısına uğruyorum
beyaza köpüklenmiş duygular sessizce iniyor kalbe
bir yaz mevsiminde renkler savruluyor içimden göklere


artık nefes nefes alınan vakitlerdeyim
dakikalar yok olmanın eşiğinde dize dize diziliyor
dokunuyor dudaklarım kara sevdaların kanatlarına
gökçekimine tutulan ruhum yeniden yeryüzüne düşüyor



*
redfer
[ /italik ]