Web Zaman Damgası

..yansın ışığın hâreleri

....dinle ruhumun veda notalarını





[ italik ]dudağımdan dökülemeyen cümlelerin cehennemi
manasız bir şiir gibi yakıyor içimi şimdi.
oysa nasıl da severdim türkü söylemeyi
dilimde yokluğunun acısı var olmamışken.




aslında iyiyim
sen sevi(ş)lerimdeki soluksuzluğumu saymazsak.
ömrümün talan olmuş gidişatını toparlıyor kalbim
üstelik parmak uçlarımın üstüne de kar yağıyor şimdilerde
ne yana dönse solum, uçurum uçurum sensizlik.
ki başına buyruk kelimelerin ölü sessizliğinde dans ediyor ruhum arada
delirir gibi yalpalayarak.



bilmezsin sen
sıradağlar gibi uzanan kirpiklerinde avundu benim gözyaşım
ay dolandı göz pınarlarıma sonra karalanmış kağıtlarca.
ve yağmura karıştı kokun
garip bir hüzzam boşluğundaki silik yazılarda.
....yerler izmarit barınağı
küllerle mi savruldun sevgili-m ?


hem şakaklarımın pıhtısı umrumda değil ki
reva gördüğün ömür geçiyor bi-r şekilde.
canında tamu korkusu biriktiren akşamlarda
deli saçması düşlere uyuyorum bazen.
ay yüzlü mor şafaklar salınıyor benliğimde
kaybediyorum sonra kimliğimi.
ağaran gül gününe karşı yüzümde eylül perçemlerinin gölgesi
....yansın ışığın hâreleri
ört geceyi üstüme.


zihnimle alay eden uğultular, s’onsuzluğa akan şah damarı sanki
ahrâzlığımın koynundan sıyrılıp da tükeniyorum.
tüm evren s’ağır göğsümün derinliğine
ki anladım
p’ak bulutlara sığıntı imiş mizâcım.



yağmur kokan ayrılıklarda tıkandı vakit
avaz avaz yok oluşlarım kırık aynaların hapsinde
ayaz günlerimde bin avuç kırağı birikintisi
ve kalp suskunluğun dağ boylarının onulmaz yamacı gibi
tıpkı [ /italik ]
-üzüm bağı yokuşu- gibi.








emelgüneysu/geçmişbirzaman