Web Zaman Damgası

mutluluk mavi çocuk...

[ italik ][ikiyanayasla]


bi yolu olmalı kapıları açmanın zor da olsa
üfleyi üfleyi yara da ateş kül olmalı
önce nefes sonra allaha kul olmalı
bu cehennemden çıkmalı
bu yalan dünyada
bi yolu olmalı

süzülüp öperken yanaklarımı
en yakınım gözyaşlarımdı
gitmediler
sonsuza dek
ağlama bebek

yüreğimizi açtığımız
işgalcidir acılarımız
öldürür bizi...


kemikte
istemedik
acının bıçak ucu
gögüs kafesimiz de
yüreğimiz bile solcu
uğramaz buralara yağmur kaçağı yolcu..


oysa
ne varsa bize dair
önümüzde bizden şer
bize hayır bir seyir var
hiç kaygımız yokmuş gibi
şiir gibi yürüyelim mavi çocuk

nasıl olsa göğsümüzde soluğumuz
söylenecek sözümüz var az buçuk


ki şiir yalnızlığın eseri
yıldızların seferi
yürek neferi

şiir
kanayana su
yanana ateş
cana kardeş
pusatsız cenge durur

hep mi güvercinler vurulur
hep mi özgürlüğe tuzak kurulur
hep mi mavi gözyaşıyla durulur


hep mi be ahmet abi...

an gelip dursun
zamana adanmış resimler de
sal dizelerinden kuşları sevdaya uçsun


bir nehirdi akan
acılardan
umuda
koparma anne
ak saçlarından
yıldızlara selam olsun


aynı bezîrgan çarşısından geçip
ayrı kapıları açan çocuklardık biz
selam olsun penceresiz kalan yurduma



büyük büyük acılarla öldük biz
ve yine de acının çerağında güldük biz

şiirler yoksun acıyı bal eyler yüreğimiz...