Web Zaman Damgası

VUSLAT BAHÇESİNDE ANNEM

ellerinin şefkatinden abıhayatı içmek
gül renkli güneşlerde yıkamak düşleri
vuslat bahçelerinin kokusunu taşıyorsun
baharlarımda beyaz pembe bir badem çiçeği oluyorsun
kün emri içinde düşüyorum rahmine
buğdayın elifi karnında saklı
başak başak saçıyorsun uzak diyarlardan hasreti
saba yeliyle güller açılıyor hasretlerimizde anne

baykuşlar tünemiş ömrümüze
vuslatı gül bahçesine çeviren günlerden sesleniyorsun
gül bahçem çoktan yandı har yangınlar taşıyorum
yusufun ay yüzlü kuyularına doğruldu yüzüm
gül renginde akıyor gözyaşlarım
mahşerde açacak güller kadar agah bir sıfat var senden içeri
saba yeliyle güller açılıyor hasretlerimizde anne

tortulu sularda nedir aradığımız
duru sularda yıka düşlerimi
kör bir kuyuya üfledim ney sesleriyle hasretini
durgun sularda açan nilüfer çiçekleri gibi uzaksın hayat bildiğin gibi
safran sonbaharıydı ömrümüz tek mevsimde çiçek açan
letafet sendin nişanem sen
alametli atlar güz gelince gittiler işte
varlığımda çiçekler bitmedi sensiz
saba yeliyle güller açılıyor hasretlerimizde anne

sen beni aydınlıkta bağışla
kerem bir kitabın sayfalarında geceye düşen kıvılcımda
avazım çıkmaz safran sonbaharları duymaz çığlığımı
sidre ağaçları altından akıyor cennetin ırmakları
mahşeri orada bekleyeceğiz seninle anne
sırrını söyleyemem güzel sesinin
sesin taştan ırmakları coşturur
saba yeliyle güller açılıyor hasretlerimizde anne


bir baçıvandın gül bahçemde
efsunlar okurdun anlam dili ile
abıhayat çekerim susuzum nicedir çöllerde
yunus balıktan ne umdu
tesbih edip yaradanı karanlıktan kurtuldu
sen deniz ben tende balık
nereye ulaşsam beyaz bir kağıt üzerine yazılan kara yazgılı bir kalabalık
saba yeliyle güller açılıyor hasretlerimizde anne

sen ey hünerli sufi
geceleri başucumda masallar okuyan
koruk üzümler yedirse de hayat
sen akdenizde yaprağını dökmeyen turunç ağacımsın
seninle sevdim ben pencere önü çiçeklerini
seninle sevdim safran sonbaharlarının güz terennümlerini
sen ki bir ağustos gülü oldun har yangınlarıma
varlık ağacımdın sen
saba yeliyle güller açılıyor hasretlerimizde anne

buğday başaklarına koşan çocuğum
bilgiler öğrettin yüreğime bir define verdin
şimdi hayat vasisi olmayan suların söndürdüğü gül bahçesi
hayalimdeki ırmaklarda coşan bir bir suret
mor yazgımda öd ağaçları yanıp tutuştu efsun bu nihayet
sensin o bahar annem
sensiz her şey zemheri
saba yeliyle güller açılıyor hasretlerimizde anne

gül desteler yaptım sana
gönlümün gülleri sılada diken
tek kanatlı kuş safran sarısı sonbahar vurgunu
ben sende ibrahimin ateşlerini gül bahçesine çevirdim
gel artık sükut etsin yüreğim
nice zaman oldu
şiir diye sevdanı sağırlara okudum
gül ve diken gibi aykırıyız bu iklimlere
vuslat ateşini söndür çevir bahçemi gül bahçesine anne

saba yeliyle güller açılıyor hasretlerimizde anne


Ömriye KARATAŞ
13.03.2018