Web Zaman Damgası

Çok Korkuyorum

Ecele faydası yok korkunun derler ,
Yoktur belki ama , korku insanı diriltebilir
Yüzleşmekten korktukça onlarla ,
En ücradaki birikmişleriniz sizi bitirebilir .
Evet cesur ve güçlü olmak kulağa pekala gelebilir,
Hatta adam dediğin, korkusuz olmalı denir ,
Lakin kime cesur olmalı , kime sus pus kalmalı ?
Bu ayrımı pek anlamıyoruz gibi.
Korkar insan, acizdir bir yere kadar direnebilir,
Bazen kendinden bile korkar yüzleşemez ,
Anlatır durur ama yalnız kalınca içi içini yer,
Böyledir bu , hep aynı şey gelir geçer.
Geceleri bitmez bazılarının , sabaha kavuşmak ister,
Kimi sabah olmasın diye dua eder,
Kimi sığmaz dünyaya , kendini kendine hapseder,
Kim olursa olsun herkes kendini dinlemekten bile korkar bazen,
Ah insanoğlu gerçeklerden hep kaçmak ister.
Yağmur düşse kentime korkarım ben,
Islanmaktan değil, toprağa kavuşmaktan,
Aslında ona kavuşmaktan da değil,
Hazırlanamadan beni aniden buradan koparmasından.
Evet biliyorum, dedim ya faydası yok bazen korkunun ecele,
Ama korkmadan da pişilmez ki bu alemde.
Her gece başımı yastığa koyunca korkarım mesela,
Uyanırsan küçük ölüm diyor Rabbim,
Ya uyanamazsam ?
Ya başka alemlerde açarsam gözlerimi ?
Ya planladığım gibi olmazsa sabahlarım?
Ya alarmım uyandıramazsa beni her sabah olduğu gibi ?
Hayır hayır bunlar değil korkularım ,
Sonrası , daha sonrası...
Ebediyetimin imzalanacağı an,
Defterin elime tutuşturulacağı,
En ince detaylarla karşılaştığım an,
O düşününce bile kanımın donduğu an,
Evet korkuyorum kabul ediyorum,
Boş ve geçici dünyaya veda etmekten değil,
Yanlışlarımın bedelini çekmekten korkuyorum,
Boynu bükük kalmaktan, unutulanlardan olmaktan,
Peygamberimi görememekten,
Ben geldim Resülum , ben seni görmeden sevdim diyememekten,
Ah o cennete girersem deyip kurduğum hayaller...
Evet onları kaybetmekten,
İnşallah dediğim şeylerden ayrı düşmekten,
Rüyalarımdan vazgeçmekten,
Korkuyorum işte ,
Hıçkıra hıçkıra ağlayacak gibi,
Küçücük bir çocuk gibi,
Korkuyorum
Çok korkuyorum.