Web Zaman Damgası

BEN BARBAR BİR ŞAİRİM

kozasında sancılı kelebekler
alacakaranlık bir şafaktı
yankılı çağrılarımız sustuğunda
dudağında sıcaklık vedalar üzerine

kozasında sancılı kelebekler
beyazdı ölüm kara kahır yaşamaklar
kuraklıktan mı susamıştı dudaklarımız
güvercin yüreğinde prangalıydı zeytin ağaçlarımız
içten bağlılıktı sevgilerimiz umutalarımız
benim de başım eğik salkımsöğütler gibi
dudağındaki sıcaklık vedalar üzerine

ölüler tapınağı kalbim
sahra kumlarıyla uzun yolculuklar sürecek bilirim
bir alışkanlıktı sevmek belki de yaz yağmurları kadar kısa
gökkuşağının köprülerini geçemedim bağışla
sararmış yapraklardık sonbahar sonesi
nereye gitsek doğuştan bizimle olmayan yaşamlar
feodal altın postlu toplumlar
benim de başım eğik salkımsöğütler gibi
dudağındaki sıcaklık vedalar üzerine


içten bağlılıktı seviler
yelkenler yırtıldığında bir gülüş yetiyordu duru sevgilere
şimdi nerede o beyaz kelebekler
güneşin gemisine binip gittiler
nereye ulaşsak feodal senyörler hassa çiftlikler
karlı bir günde at üzerinde oynanan mızrak dövüşü
lorduma bağlılıklarımı bildiremeyen şövalyeyim
koynumdaki beyaz güvercin kanadı
kelebeklerim başka baharlara gittiler

doru atlar gönder bana
içten bağlılıktı sevgiler
benim de başım eğik salkım söğütler gibi
unuttum sevdiğim adamların adlarını
ben barbar bir şairim
neye adanmıştı düşlerimiz kimseler bilmiyor
sevgi tohumların tozlaşmasıydı baharda
kelebekler tozlaştı çiçekler yalnızlığımda açtı
başucumda eylüler kadar yalnız bir fotoğraf
ben barbar bir şairim
Ömriye KARATAŞ
08.05.2018