Web Zaman Damgası

AŞK

Güneşi oydu evet!Şimdi,bu ıssız sokakların.
Bir eksikle de kimsesiz kalıyormuş insan.
Giden güneşle yapraksız kalan ağaçların,
Resmi bulaşmış sokağa,farkında olmadan!

Bir söz bırakalım aşk kokan, soğuk geceye.
Tenin gibi ıssız, gözlerin gibi sessiz.
Sevdayı saçalım binbir heceye.
Kalmasın bülbüllerin aşkı kimsesiz!

Adam gibi sevenler yakalansın kuytularda.
Ortalık, kaynıyorken aşkları edepsiz Aydınlatalım karanlıkları olmayacaksa da,
Boş bırakmayalım meydanı gereksiz!

Tabiatı bırakalım hadi, ölüm orucunda.
Onsuz, yalnız kalan sokak unutulsun.
Aşkın tarifi kalmasın soğuk avucunda.
Bunca gönül,yaşadığı aşk diye mi avunsun!

Sevdiğinin adıdır elbet yürüdüğü yollar.
Onla yürüdüğün sokak, onsuz mahalle!
Olduğu şehre sarılmak istesede kollar,
Hayat bambaşka, kurulan düşlerle...

Tenhalarda söyleşenleri bir sigarayla,
Düzgün sevdayı, ayıralım biraz gerçekten.
Sevda gerçek olmasa da zamanla.
''Unutur mu?'' diye düşünmez sevdayı yücelten!

Bilir koca yürekler karşılıksız da sevmesini.
Aşkı ayıp gören sineler taşlansın.
Görünenle, gerçeğin mesafesini,
Ayıran hudutlar, omuzlarda alkışlansın.

Gerçi çok mesut, aşk diye oyalananlar.
Başta güzelken, sonu hep hüsran.
Çamuru aşka atar, bahaneyle kananlar.
Birşey bulaşmaz aşkın toprağından!

Bir söz bırakalım aşk kokan soğuk geceye.
Bu soğukta divaneden başka kim dolaşşın.
Aşkın mevsimi sığmaz tek heceye.
Sevda ocakta yaşanır,başka kim uğraşsın...

Burhan SEVİMLİGİL