Web Zaman Damgası

Alt Tarafı Yaşıyorduk..!

[ italik ][ikiyanayasla]Haylaz çocukluğumuz mazide kaldı
Ne o içli çörekler var tadımda ne de “Topu bahçeye atarsanız topunuzu döverim.”diyen Nusret amca
Yuvalarına koşar adım giden karıncaların telaşı vardı heyecanımızda
Alt tarafı mutluyduk
Alt tarafı yaşıyorduk kendi dünyamızda..

Bazı zamanlar da büyümeyi düşlüyorduk
Yirmi iki olsak ne olurdu mesela
Ya da otuz iki
Ya sonrası?
Sonrası yoktu...

Alt tarafı mutluyduk
Alt tarafı yaşıyorduk..

En fazla saklambaçta kaybolmuştuk
Henüz kendimize uğramamıştı yolumuz
Ne yaparsın işte çocukluk
Gün batımıydı tek korkumuz

Alt tarafı mutluyduk
Alt tarafı yaşıyorduk..

Yanlış gidenlerin ardından koşmaya başlamamıştı daha gözümüz
Her yeni gün yine yeniden bir aşktı
Ateşi bulmamıştı henüz gönlümüz
Çamurla oynamak çiğnenen tek yasaktı

Öyle ya daha çocuktuk
Alt tarafı mutluyduk
Alt tarafı yaşıyorduk..

Gözlerinde inkar yoktu aynaların
Küçük hesaplara yer yoktu
Matematiği basitti beş taşın
Yamalı yalanlar soğuktu
Üstü parçalanmamıştı henüz insanlığın

Ne de güzel çocuktuk
Alt tarafı mutluyduk
Alt tarafı yaşıyorduk..


“Evet Hayır” sadece bir oyundu televizyonda gördüğümüz
Gömüldüğümüz telefonlar gezmiyordu sokaklarda daha
Pencerenin önünde donan minik kuştu çok zaman üzüntümüz
Kalbimiz kırılmayı keşfetmemişti hâla

Dedim ya alt tarafı mutluyduk
Alt tarafı yaşıyorduk..

Sonra küçüldü birden dünya
Her yer ışıklarla doldu
Her ışık başka bir karanlık saçıyordu
Evet sustu, Hayır noktayı koydu avuçlarımıza
Sepetimize vedalar doldu

En hazin sondu bu kurtulamadık
Alt tarafı çocuk kalacaktık
Alt tarafı yaşayacaktık..

Üzgünüz başaramadık
Oyun bitti
Büyüdük galiba..!





[/ikiyanayasla][ /italik ]