Web Zaman Damgası

İÇİMDEKİ MECZUP...

Yalnız bir harfi sahiplenebilirim bir de aykırılığı.
Kelimenin hicvinde, bir kelamın yitiminde
Bariz bir hezeyan.
Derleyebilirim de:
Hem de en alasından
Gölgeleri bile kıskandıracak
Bir güneş doğurabilirim
Hüzne eşit,
Hayata ışık
Sarı tonunda hazanın
Yeknesak bir tını yine
Sözcükleri kayıp şehirlerde
Bir şiiri şehit eden
Kalemimden dökülen
İrili ufaklı inci nameleri.

Adadığımı sonlandırabilir Tanrı:
Arındığıma mukabil
Elyaf düşlerimi
Sarıp sarmaladığım
Nisan’ın iri cüssesi:
Hem de en aykırısından bir şiir
Ismarlarken
İçimde koyu, çok koyu bir hüzün;
Katıksız aşkımın en namert elemi üstelik
Ölümü derleyen bir kâhinden
Alacaklı şiirlerimin her biri.

Soyut yüzünde rahmetin,
Engin bir gökyüzü.
Mahreminde yengimin
Savrulası kaderin de arka odası;
Pışpışlarken içimdeki mızmız çocuğu
Cefanın hulasası,
Severken sıradan imgeleri
Bir anne titizliğinde
Örterken üstünü şiirin
Kulağına fısıldadığım o ninniden
Bile feyiz alınası
Bakir bir mutluluk:
Nemalandığım,
Adlandıramadığım bu şaşalı aşkın
Elbet vardır bir diğer yarısı,
Diyenlerin yalancısı iken şair;
Yine gök kubbenin anahtarına talip
İçimdeki meczup…

Öyle böyle de değil hani:
Kâh kâhin kâh fani kâh esen rüzgârın
Seyrinde bir dala konan
Gecenin ela gözlü ve şaibeli hüznü:
Damlalar büyüdükçe
Deryalar süzüldükçe yüreğimden
Boyutsuz ve görgüsüz bir acıyı
Pay ederken hece hece,
Sona gelmenin sızısı
Başı kayıp bir masal tadında
Seğirtirken içimdeki o nutku tutulmuş bestede.

Ben hala yorgunluğun tozunu atmışım da
Ölümüne hazzın yine
Tapındığım şu metruk mısraların
Bir de öykündüğüm yarımadaları
Ölümlü aşkımın,
Kaybolduğuna kani
Yüreğimdeki sureye
Su çarparken usulca
İçim içimi yercesine
Serildiğim gecenin
Sevindiğim kadar bilinmezin de
Beni sevdiğine mani
Teşkil etmezken şiirce bir özlemi,
Pay ettiğimi unuttuğum diri bir bedende.