Web Zaman Damgası

FİLİSTİNLİ ÇOÇUKLAR

bir tufan iklimidir gözlerin el-halilde
zeytin hurma ve incir ağaçlarında esirgeyen ve bağışlayan sesin
mihrabına düşen ay uykularımın kaçıncı bölünmüşlüğü
aşkın şerbetini içtiğim ırmaklarda küfrün zulmeti
kalbim intifada dudaklarımda kızgın çöller gözlerimin nehirlerinde kimliğim sürgün
bir tohum gibi filizleniyor bağlanan gözlerinde özgürlük filistinli çocuk

kanayan topraklardan geliyorum çıplak çöllerden
külleri sancılarla kıvranan doğu masallarından
ardımdaki çöllerde yas taşları
kuşatılmış günlerden umuda yakın pencerelerden
putlar yıkan bedenimde sessiz çığlığı filistinin
gecenin karanlığında kirpiğimde pınarlar
kavruluyor dudaklarım susuzluktan
köpüren kan gölleri içinden
gösterişli sessizliklerden çıkar bedenimi
yafada açan bir portakal çiçeğiyim ben
turi sinada ölmez meyveler veren zeytin
özgürlüğün ateşini yakıyor filistinli çocuklar

hazzan sesinde gecenin ağırlığı
sesin yüzümün nehirlerinde yitik bir arami alfabesi
ezan sesinde filistinli fevzinin kahhar çığlığı
bir zeytin tanesi savur ey güzel çocuk kutsal topraklara
harmanimin beyazında gülümsesin güvercinler


göklerde ezilmiş kuş kanatları
bir hurma ağacı altında söylenirken ağıtlar
özgürlüğün ateşi har beytüllahimde
son kavuşma son sevgili ile

yaralı kuşlar ebabil hüzününde geçiyor el halilden
direnmeyi öğreniyor çocuk yüreğim cellatlarına
kuşlar götürmüyor babama yaralı mektuplarımı
intifada babam sabaha varmadan düşmüş bedeni toprağa
ey aşkın elçisi kan gülleriyle derin derin soluyarak
yürüdü filistinli çocuklar ölüme çırpa çırpa yüreğini
esselam sana el kudüs
bir tohum gibi filizleniyor bağlanan gözlerinde özgürlük
son kucaklaşma son sevgili ile

Elif, Lâm, Râ
O apaçık, apaydınlık
Seni tanrının şehri kudüste beklemekteyim ey çocuk
Lâ hükme illâ lillâh'Hüküm
Hüküm ancak Allah’ın

Ömriye KARATAŞ
31.03.2018