Web Zaman Damgası

DELİCE ÜŞÜDÜM

Yanımda acı ìzlerin adımları bir bir sayılıyordu,
Dört etrafımız deli dumanlarla kuşatılıyordu,
Vazgeçemediğimiz sevgi limanları karartılıyordu,
Yalnızlığım günün her anında adını sayıklıyordu.

Artık yaşlı gözlerimle yeniden umuda dadandım,
Acının tüm renklerini susarak yüreğime boyadım,
Yollar ne kadar buzlu olsa da ortasından yürüdüm,
Gökyüzü eşliğinde severken bile delìce üşüdüm.

Gülümsemeyi becerebilmek için nedenler varken,
Gizli gözyaşları ardında kalıcı hüzünler taşırken,
Hayatın değeri gerçek yaşamda yansıtılmazken,
Kendi iç dünyasında insanlar hasretle yaşarken.

Bu sabah neden bu kadar dağınıksın dediler,
İçimdeki yediveren umutlarımı zehirlediler,
Bakışlarıyla bedenleri üşüten bahar gibiydiler,
Ömrümün her karesinde sevgime hayat verenler.

Mehmet Öksüz / Eflatuni Mısralar
29.03.2018 ANTAKYA 20.23