Web Zaman Damgası

MISRALARIN GAZABINA TÜNEYEN...

Zamanın ölü ve öfkeli gözleri var.
İnsan gibi.
Kıyasıya.
Zan gibi.
Terbiye edilen cahil cesareti.
İmleri var şiirin,
Şairi tehdit eden ve güncesi yine ömrün
Her nasılsa mutluluğu tehir eden.

Soldan sağa adımlarken vakur bir hüznü
Baş tacı,
Yüreği solungaç
Huyları tepe taslak.
Derinde mimlerken
Enginde sefere çıkarken yürekle
Zuhur eden göğü kutsarken Tanrı:
Hicabı da içinde saklı
Beşik kertmesi özlemlerin bam telinde
Bir sure dilinde bazı bazı
Gemilerin su alan küpeştesinde
Yine kaptanı duyguların
Metazori bir gülümseme kondurmaktan aciz.

Deli neferi benliğin:
Bariz kalemi şair titrini reddeden cahilin.
Şimdimi öldürdüm dün:
Dünümde kalsaydım demekten öte
Yarın mihraklı
Yalan aşkları
Dün redifinde
Karakaşlı şiir aksanlarını
Akşamın da turşusu çıktı:
Ne gam, yürek,
Demeyi tensiye edip
Geceye sürüklenirken, sabahın köründe
Bile uyumaktan aciz bedeni
Kıt kanaat sürüklerken
Ben dilinde, bir imge özlemiyle
Senli benli olmaktan da aciz
Bir aşkın da hükmüne varıp
Belki de ölümlü mısraların sihrine vakıf…

Derlediğim değil dertlendiğim;
Sevip de pışpışladığım hangi hazin hikâyeden,
Hangi kahramanı aşırsam da
Kursam menzilimi;
Kansam her bir yüreksiz gıybete
Dengemden ayrı düştüğüm
Gıyabında aşkın
Mademki bir sefil tutsağım,
Diyenlerin yalancısı şiirlere kanıp
Başımı geriye yasladığım,
Sandalye benzeri lahitte
Yaşamaya mahkûm bir fosilden çok öte
Şunca kıyımı nasıl da görmezden gelir
Tanrı, demeye koktuğum…

İşkilli mevsimin kırık bir dalıyım
Yine yeşerdiğini koparan hazandan alacaklı;
Yaşattığını sanan anne yürekli bir bağlaçla
Hayata bağlı,
Şanından gayrı
Mısraların gazabına tüneyen hangi
Kanadı olmayan ölü kuşsa
Bir elimde titrek bir düş’üş
Bir yanımda kayıp ve rüküş bir gölge
Adını anmaktansa
Haykırdığım aşkla;
Sesini duyup görmezden geldiğim
Yüreği kocaman mevtanın dilinde.

Sünepe bir şiire düşüp yolu
Sürgüne mahkûm;
Zanları ayırırken iblis ve
Müşfik bildiği cehalet
Yine insanlıktan çıkmış
Hoyrat bir tefrika
Münafığın gölgesinden bile korkan isyanı
Bariz:
Kara vicdanların saltanatı,
Ölümü değil
Öldürmeyi şiar edinmiş.

Aşkı değil bilakis kör nefsi
Baş tacı bellemiş
Kuru sıkı öfkesinde zikretmiş zulmü
Bir insan görünümünde
Kadınlardan ve çocuklardan alırken
İntikamını,
İnsan olmaktan öte
Vurmuş bir kez insanlığın dibine.