Web Zaman Damgası

Kanıma Karış

senin yokluğunda
içimde çoğaltarak büyüttüm seni
bir şiir gibi
mavi bir gök gibi
toprak kokusu
yağmur sesi gibi

ve yaşamın kıyısında duruyorum
sanki ölüme nefes alır gibiyim
sanki bir denizdeyim
ama sanki bir limana demirlemiş öyle bekliyorum seni
sahipsiz mektuplar yazıyorum sana
sahipsiz acılar tüketiyorum sensiz
sahipsiz özlemler biriktiriyorum sana dair
onca yara alıyor yüreğim
onca yerinden kanıyorum sonra
ve bir ömre sığmayacak bir sevdayı büyütüyorum içimde
içim yağmalanmış bir coğrafya sanki
adı sen, sonu ben olan

bir insanı ölüme inat özlemek
ölümle sınamak gibidir yüreğini
yüreğimi yokluğunla sınadım
şimdi bir şiir kadar uzaktasın bana
oysa yüreğimi sen-size alıp
çığlık çığlığa acı çektim
sen yoktun yanımda
ben bir başıma sevdim seni
şimdi bir şiir kadar uzaktasın bana

sen benim yüreğimin en güzel yerine
yuva yapmış bir serçe-sin
yanında duran en güzel yaşam sensin
en güzel çiçek
en güzel şiir
en güzel mavi
ve sevmek
özlemek
yaşamak

ama baharı sende arayan bir kış gibiyim
ne kadar çok eksiliyoruz
ne kadar çok artıyor yaşam
onu ikimizde bilmiyoruz
sadece yaşıyoruz
ah benim özlemim
nasıl özleniyorsun
nasıl bekleniyor-sun
sanki bir karanlıktayım
gelip beni avluya çıkarmanı bekliyorum

şimdi seni susuyorum
içimde bıçak kesikleri
içimde hançerler
içimde uçurumlar var
sırtımda elin
üstümde kokun var
ve bir intiharı yaşıyor yüreğim
hayati önem taşıyan
bir kan gibi bekledim seni
hadi sevgilim
gel kanıma karış
seninle yürüyelim bu acıyı

ibrahim dalkılıç

06.03.2018
22.50 izmir