Web Zaman Damgası

BESTE

hergün bir kız çıkar karşıki cama
uykudan eksik kalmış gözlerini direr dünyaya
07:30 dan ne erken ne geç herzaman tam orda
hersabah ona bakarım cenneti izlermiş gibi
öyle güşümserki gözlerinin içi
doyamam seyrine
4 yıl oldu dışarıda hiç görmedim
bir kere duyamadım sesini
birkere soramadım derdini
açamadım birkere ona kalbimi
işe gidişlerimi ardım sıra izler farkederim
bana baktığını hissederim
kalbimi izler iyi bilirim
uzaktan olan aşkıma güvenir sezinlerim
akşam dönüşlerimi balkonda bekler hiç geç kalmam gelirken
üzülür sonra gözleri kalır yollarda
ismini hiç bilemden aşık oldum ona
hiç tanımadan severek tutuldum ben bu sevdaya
adı önemli değilki aman neyse ne
ben ona beste diyorum beste
ve sanki onu soluyorum her nefeste
bir sabah çıkışıydı yine cama baktım aynı saate
beste yoktu güneşim karardı sanki
ve sanki saatler durdu varlığım ağırlaştı
öyle alışkındımki onu görmeye
sanki kalbimde dağlarım yıkıldı
kahvaltı yapmadım kendimi attım fabrika yoluna
aklımda beste her adımım aheste aheste
hiç unutmam o günü
bir köşe vardı ileride döndüğüm
ilk kez besteyi dışarda gördüğüm
tam kaşımdaydı gözleri gözlerime takıldı
kaç dakka kaç saat donuk kaldım bilmiyorum
ama ömrümün en sesiz en uzan anıydı
merhaba dedi o an zendeledim sanki baygınlıktan ayıldım
kızık bir sesile merhaba diye kekeledim
tekerlekli bir sandalyesi vardı
sonradan farkettim
nasılsın senin için erken kaltım hazırlandım dedi
bu nasıl mutluluktu hayat bana nasıl bir ilkbahar vermişti
o gün işe gitmedim akşama kadar dolaştık
güldük şakalaştık
sanki senelerdir benle gibiydiydi
ve sanki vazgeçilemezimdi
hayat bana bir gün verdi
bende hergünümü besteye
dedimya ismi neyse ne
ben ona beste diyorum beste
ve onu soluyorum her nefeste
engüzel aşk şiirimin sahibi
kurduğum her hayalimin mutlak sebebi
gönül fetihimin tek fatihi
beste seviyorum seni çok seviyorum seni