"Hayat Seni 61 Kenara...170" isimli şiir 27.4.2019 12:29:10 Edebiyatdefteri.com Web Zamanında Edebiyatdefteri.com Sunucularına Yüklenmiş/Güncellenmiştir.
Edebiyatdefteri.com sunucularına yüklenen veya güncellenen şiirler web zaman damgası ile işaretlenir. Web zaman damgası ile işaretlenen şiirleri sertifika zamanında yer alan bilgilere göre doğruluğunu taahhüt eder.
Detaylı Bilgi İçin Tıklayın.
Kim bilir derdin nedir, belki de yok ailen Kara kışta soğukta, çekersin bitmez çilen İbret almaz halinden, görüp insan acilen Aç mısın açıkta mı, halini bir soran yok
Ezen ezene düzen, kim kime yeter gücü Bu tablolar ne hazin, ne kadar ürkütücü O da sen gibi insan, can taşır değil öcü Seni insandan sayıp, kul yerine koyan yok
Yerin yurdun belirsiz, hayat geçer göçebe Karnını doyurursun, beş kuruş girse cebe Görmezden geliyorlar, oynuyorlar körebe Onların dikkatini, cezbedecek boyan yok
İsraf diz boyu olmuş, çöpte fazla azıklar Çöpten geçiniyorlar, bize olsun yazıklar Açgözlü hep insanlar, birbirini kazıklar Dünyaları yese de, ne yazık ki doyan yok
Kâh köprü altlarında, kâh ortada kalmışlar Hayat denen kavgadan, nasibini almışlar Seni görmüyorlar mı? Hayallere dalmışlar Feryat figan etsen de, sesini bir duyan yok
İnsafı hiç kalmamış, bu koca büyük kentin Bazen de dilenirsin, çok vahim vaziyetin Ne oldum deme sakın, yarına yok garantin Vereceğin sadaka, bil ki seni soyan yok
Menfaat dünyasıdır, her şey bak karşılıklı Bazen sağlıklı yaşar, ruhen hep hastalıklı Kimseye güvenilmez, hep içten pazarlıklı Göründüğün gibisin, şeffafsın bir foyan yok
Bu hallere düşmeyi, istemezsin elbette Sokaklar tekin olmaz, belirsiz akıbette Kime sığınacaksın, garip kaldın gurbette Bunları idrak edip, kafayı bir yoran yok