Web Zaman Damgası

Dayatılmış Yalnızlık

istençle seçilmişse tadına doyulmaz
gelgörelim dayatılmışsa size yalnızlık
ürettikçe üretir körlüğü, sağırlığı
başka hiçbir duyguda yer almaz onun
kütük gibi hantallığı

neye, nereye hamle etseniz
deneylediğiniz her şey ‘tabula rasa’dır
kalbiniz avcunuzda, yaranız açık
kimbilir kaçıncı yanmışlığın serpintisinde
kuşatma altında ve kıymık kıymık
iç içe yaşarsınız üşümeyle terlemeyi
tantanalar, gösterişler size göre değil ya
çâresiz, küçüldükçe küçülürsünüz

ne yaratıklar gördük: insan sûretli
gözyaşlarınız yitikliği çoğaltır, anlamazlar
içinizin bütün çiçeklerini yolmak güdüsüyle
yanıp tutuşur hepsi
kalın çizgilerle çizerler yazgınızı
acımasızın acımasızı saldırılarla

dayatılmış yalnızlık da neymiş, demeyin
sevgiliniz ilelebet dönmüş sırtını
üçer-beşer kopmuş, yoldaş bildikleriniz
kırk yılınızı yatırdığınız o şiirler, yazılar
bir yaprağı bile kıpırdatamaz
güneşte kalmış kartopunca erimiş
sâdelikler, bağlılıklar, o soyluluklar

dayatılmış yalnızlık ki: kabir azâbı
kanser illetinden bir adım önde
çünkü kanser öncelikle
fizyolojik organlarından çökertir insanı
yalnızlıksa en kırılgan yerinden
moralinden moralinden moralinden

uzattıkça uzatmayayım hadi:
beni bu dayatılmış yalnızlık öldürecek
mesele yok, insan soyu kurtulacaksa
hanımlar! beyler! paşazâdeler!
ötesi-berisini deşelemeyin
hüzünkârın biri gitti, demeniz yeter