"Elveda Yüzü Güzel, Yüreği Kirli Kadın" isimli şiir 16.2.2018 00:10:34 Edebiyatdefteri.com Web Zamanında Edebiyatdefteri.com Sunucularına Yüklenmiş/Güncellenmiştir.
Edebiyatdefteri.com sunucularına yüklenen veya güncellenen şiirler web zaman damgası ile işaretlenir. Web zaman damgası ile işaretlenen şiirleri sertifika zamanında yer alan bilgilere göre doğruluğunu taahhüt eder.
Detaylı Bilgi İçin Tıklayın.
Merhaba Yüzü Güzel Kadın... Yokluğun Yok/luğum oldu... Ve içimdeki sen/lik yok olurken parça parça, Beynimin her köşesine kazınmış izler bıraktın. Başardın !
...evet Sana bir şiir sözüm vardı... İçinde mutluluk, içinde yarınlar İçinde dün ve bu günler olacaktı. Olmadı!.. Çünkü bu kalem, benim değil Senin ellerinde bilendi... Ve yinede unutma Ellerimle işlediğim Gerçeklerin aynasıdır bu yazdıklarım...
Sana yaptıklarından Telefonun ucunda aptalca bekleyişlerimin aslından... Sustuğum, gördüğüm yani kısacası bildiğin gerçekleri anlatmaktan men ettim kendimi... Çünkü her anlatış, bir başka aydınlanış olacak içimde, biliyorum...
Asıl Gücüme giden ne biliyor musun?.. 1.Avuçlarının altına sayfa sayfa cenneti alarak, onu sayısız yalanlarına şahit gösterirken, aklından geçenler! -Hepsini Biliyorum.
2.Seni seviyorum dediğin adama söylediğin, rengarenk dünyalar... Ve yarım kalmış bir bina gibi Terk ettiğimiz, gözler önünde çürüyüp giden Sahipsiz sancağımız Aşk!
3.Beni, duygularını doyuran bir öğün sanman, hep acıktığında kapımı çalman ve Seni bu denli kutsal bir aşkla seven adamı, hak ettiği gibi kalbinde değil, çantanda eski bir saat gibi taşımandı.
4.Sana olan sevgimi, şefkatimi ve bağlılığımı bildiğin halde hiçe sayman yetmezmişçesine, bunu zaaf olarak görüp defalarca kullanman, Gerçeklerin, itibarını yok etmek için kurduğun oyunlarla, bana paranoyalar yaşatmaya çalışman...
5... Neyse... Değmezsin ! O kurnazlık için kullandığın zekan Bu kez, bunları anlamaya yarar umarım...
-Şimdi senden son isteğim, Birazdan ara onu Ve deki, gururla;
Ben senin için Avuçlarıma bırakılmış, vicdanıma güvenen bir kalbi parçaladım. Ben senin için tertemiz bir aşkı yerlere çaldım ve beni ölürcesine seven bir adamı, hiç acımadan mahvettim. Onun bütün gücünü ondan aldım... Bir daha asla sevemeyecek kimseyi, bundan eminim... Çünkü Yaraları vardı... Çünkü ben onun, o yaralarını sarmayı değil, yepyeni yaralar açmayı seçtim. Ona, yaslacağı omuz değil, ateş oldum...Yaktım!!! Yetmedi, yarınlarına perde oldum, karanlıklara boğdum. Yetmedi inancını da aldım elinden! O Bir daha kolay kolay ayağa kalkamaz.
Gözüm kapalı inandığım ve güvendiğim adamdı o... Hani yangının ortasında kalsak ve tek şansımız olsa, kendinden önce beni kurtarırdı... Hatta seni bile !
Vicdanlıydı Ağlayışıma dayanamazdı... Bunu bilirdim... her seferinde bu silahımı çekmekten ve kabuslarındaki uçurum olmaktan çekinmedim... Ben onun mezarını, yalanlarımın inanmayı seçtiğim doğrularıyla kazdım. Seni çok bekletmedim ama o beni çok bekledi telefonun ucunda...
O hiç ben gibi olamadı... O, sen gibi olup Yalan olduğunu bildiği şeylere hiç bir zaman inanamadı! Paylaşamadı beni... Çünkü hiç bir menfaati yoktu bende. Sen dudaklarıma bu kadar yakınken, ellerimi, tenimi hissederken o kokuma hasretti ve kokumu bile, alnımdan öpeceği gün helal bildi kendine.
O beyaz bir tabloydu, bense ne çizeceğini bilmeyen ressam... Karaladım durmadan, O’ysa yapma diye yalvardı, durmadan... Ona bir türlü öğretemediğim tek şey beyazdı, pembeydi... O Bana hep şeffaf oldu... Ama ben onu Rengarenk yalanlarımla boğdum. Yılmadı, Denedi... Ve ben her denemesinde Her ayağa kalktığında Onu Sevgisinden yakalayıp, bir kez daha nakavt ettim. Onu boğduğum yalanlar denizimde Hiç bir doğrumla liman açmadım ona... Açamazdım... Çünkü her gerçek, zincirin ilk halkasıydı, yapamadım. Onu oracıkta, Yalnızlık içinde Göz göre göre ölüme terk ettim. Ve sayısız kurşundan geçen kalbi Daha fazla dayanamadı... Öldü ! De... “Senin için, öldürdüm onu” de...
Dün ondan, ilk defa bir yalan duydum, güya ilk boşlukta başkasını bulmuş... Ama bilirim, canımın yanmayacağını da bilse bunu yapmazdı, yapamazdı... Tek gayesi tüm bunları yaşattığım halde, benim için kolaylık sağlamaktı.
Ve senden de bir isteği varmış; -Bana çok iyi bakacakmışsın... Ben onu hiç anlayamadım ama belki sen anlayabilirmişsin... Bunca acıya, Değmeliymiş’ de... Ona yaşatmayı başardığım, onca acının Mükafatı Sensin’ O kefaletini ödedi... Şimdi sıra Sende' De...