Web Zaman Damgası

SÖZ DÖŞERKEN ÜŞÜYOR

[ italik ]

Feleğin çarkımıydı bilemedim ayıran,
Doğan gün fasılasız anıları deşiyor.
Birimi var görmedim çıkarını kayıran,
Gözlerime sen dolan yaşlar düştü düşüyor.

Cancağızım özlesen, araya köprü kursam,
Hangi dilde söylesem hangi cümleyle vursam?
Başımı omuzuna yaslayıp öyle dursam,
Rayına oturmayan sevdam beni aşıyor.

Gönlümün gergefinde sevdaya örmem gurur,
Yangından arta kalan külümü yel savurur.
Sinemdeki ateştir, yokluğunda kavurur.
Gözemi geldik yoksa aklım fikrim şaşıyor.

Fincanlarda yol yok mu, vuslata erilmez mi?
Arada dağlar varken sinirler gerilmez mi,
Sevdiğinin uğruna bir ömür verilmez mi,
Heybemde hayallerim senle dolup taşıyor .

Gamla geçen hayatın rengini siliversen,
Firkatin duvarını sevgiyle deliversen,
Sevgililer gününde al gülle geliversen,
Tükense de umudum kalbim senle yaşıyor.

Tutamam ellerimle ne bardak ne kaşığı ,
Hafif bir esintide titrerken mum ışığı,
Mehtaplı ıssız gece ağlatırken aşığı,
Cevapsız mektuplara söz döşerken üşüyor...


cemre2