Web Zaman Damgası

SEVGİLİYE MEKTUP

Son buluşmayla birlikte, düşlerim sizden ayrılmaz oldu,
Hasret ardınızdan umut kaplama yol yaptı, üzeri hatıra doldu,
Her biri andıkça canlanıyor, kelimeler dizilerek sevgi soluyordu,
Deli gönül tutamaz kendini, pür heyecan tekrar yazmaya koyuldu;

İlk defa babadan ayrılığı görmüştü oğul, henüz tazecik beşinde,
Utangaç halini umursamadan koştu bana, sanki hala üzerimde,
Sarılması ile başını omuzuma bırakıvermesi, unutulmazdı elbette,
En masum haliyle baba-oğul dertleşmesi, böyle olurdu herhalde,

Kızım, elinde bir simit parçasıyla, martılarla ilk buluşmasında,
Hepsini peşine takacağını hiç tahmin etmiyordu aslında,
Durağan vapur yolculuğu; birden heyecanlı gülücükler ardı ardına,
Kahkaha tufanına çevirmişti günümüzü, kendisi farkında olmasa da,

Bir Lalem var gönlümde yaşattığım, her dem gücüm yetene dek,
Fuzuli mısralarımı bazen onunla paylaşırım, sıkılmadığını bilerek,
Kimi zaman da Leyla ile Mecnun oynarım, niyetim güzeli görmek,
Özünde sevdalı hayaller olunca, aşk da paha biçilmez büyüyor giderek,

Derken…
Bu sevgililer gününü de yutkunarak, mektupla kutlamak nasip oldu,
Bir gül verebilseydim keşke, lakin avuçlarım çaresizlikle doluydu,
Yağmur dindiğinde elimde kalan, sırılsıklam âşık ve mahcup bir duyguydu,
Sizleri yâdım; sakladığım bu anılarla, sözümün coşkun sonuydu…