Web Zaman Damgası

ölü bir çocukla...

taze bir mayıs sabahında
serin bir rüzgar
yapraklar arasında
al kirazlar dallarda
şiir

şiirler
kadiife tarhlarda
goncaya durmuşken
ve
kimseler görmemişken
kimseler duymamışken
görmüştüm
duymuştum
ölmüştü
o
siyah saçlı
ela gözlü çocuk..


yıllarca
ölü bir çocukla yaşadım ben
kimseler bilemezdi
onu
ölüler konuşmazdı
kimseler göremezdi
suretsizliğini..


sokakların darlığından
nefessiz kalınırdı çokluk
vakit geceyse
ya bir isyan şarkısına
tutunulurdu
yahut
ağıt..



ne zaman
korksam kendimden
o ölü çocuk koşar
en diri haliyle
gözleriyle
sabahlarıma..


susar
su serpmez sessizliğine
susar
ne çiçeğin dilidir
ne böceğin
ne karanlıkların.

bir gün batımında gördüm
yorgun gölgeler oynaşırken
suda
henüz başlamamışken
prensini bekleyen kurbağa
ezgilerine
kötü adamlar
iyi çocukları
öldürüyorlar
ve
bırakıp öylece dalgalara
gidiyorlar...



yıllarca
ölü bir çocukla yaşadım ben
kimseler bilmedi
onu
ölüler konuşmazdı..




03/02/2018
ödemiş