Web Zaman Damgası

fal tutulması

söz uçar
uçar da
yazı kalır mı hiç


o da kanat takar
s'özün peşinden
uçmaya heves edercesine


anlamını yitirmiş sözcüklere
kalp masajı da kafi gelemeyince
mektuplardan gemi yapıp
yol veriyoruz gözlerdeki ummana


kağıt bu
malum
yazılarla beraber ıslanıp
batıyor o ummanın
umar sız'ı suyunda


geri kalanları su tutuyor olmalı
ki onlar
kuyruğunda yazılı aşka aldırış etmeden
acısını hafifletsin diye
kuşlara özenip
bulut sürmek için belki de
yar dan kalma yarayla
katlanıp kendine
uçak oluyor sonunda


suyu ve göğü dalgalandıran nedir ki
tutulacak ay
bahane mi arıyordu sence


sen söyle hadi
bu şartlar altındaki dünya
döner mi hiç kendi kendine


şu kalem
şu kağıt
neyin tecellisi sevgili


var iken yok saymak
hangi kalbe sığar ki


şimdi
fal tutsun kahvende
fincanın kulbuna parmağın her geçtiğinde
tülleri aralayıp
göğe bak
sonra ay'a
daha sonra çıkar parmağını o kulptan
avuçlarına bak


söz ile birlikte uçan ne kadar yazı varsa
adımla bir olup
dolsun avuçlarına

kokla

fal tutan varlığım
dolsun ciğerine


belki nefes olur
dolarsam içine


iade edesin tutar
tutar da

neyse işte


gerisini sen anla..