Web Zaman Damgası

MECNUN BAYRAMI

Duvarların tutsağı değil ,tutkuların esaretinde.
Sınırları çizilmiş değil ,aklı onun da ötesinde.
Sustu kaldı çığlığı beynin,bastı kahkahayı aniden.
Kabaran öfkesi bilginin,gülüverdi kendine birden.

Başkasını işitmez idrak ,kendisi kendine konuşur.
Doğa kadar davranır berrak,doğallığın da hep koşuşur.
Gençliği gönülde uzatan,bilinmeyen gizemli iksir.
İhtiyarlığı mutlu kılan ,uzadıkça uzayan asır.

Geçmişte unutuldu keder,acıları hiç duyulmadı.
Gelecek düşünmez ne der,yarınlara kaygılanmadı.
Çok kibirli ukala benlik ,aklın altında ufalandı.
Sıradanlaştı benlik senlik,gerçekle yüzleştiği andı.

Yokluğu arar iken varlık,hiçliğin içinde kayboldu.
Yıldız karanlıkta aydınlık,görenler vardı ki göründü.
Bilgi cahillikte insana, alçak gönüllü,ben mağrur.
Güzellik çirkinlikte ayna, süzülür aşkları doğurur.

Şöhret alkışları unuttu, kalabalıkla yok arası.
Zenginlerin nefesi koktu ,dilenir mal mülk,fukarası.
Bilinç orta yerde kaybolur,arayanlar gezer başka yerde.
Deliye her gün bayram olur,vur patlasın aldırma sende.