Web Zaman Damgası

persona non grata

1
kimimiz göçebe
kimimiz mukim
sevdamızı fısıldayan kim
dağlara,taşlara
şehirlere, taşralara

sen yine gözyaşına tuz ekle
umudunu sına yakamozlarla
he sen ağlamışsın uzaklarda,
makul ve suskun
ha ben sızlanmışım ,
müfrit ve hırçın


Geçiyorum hayalen
Çocukluğuma küstüğüm sokaklardan
Ellerim cebimde , sırtımda kahverengi ceketim
Kazağım ezrak
Yanaklarım çöl yanığı hamra
Dudaklarım çatlak
Dudaklarım toprak

"Rüya (mı) bütün çektiğimiz "

2
tarihin hafızasına emanet ettim seni leyli
muhacir Kırlangıçlara
bir denizin öfkesinin bağıl oluşuna
seni kuralsızlığıma emanet ettim leyli
riayet ederkene en evrensel kurallara


dağılmış bir tesbih tanesi gibiyiz leyli
imame olmak için başka boncuk tanelerine
gözümüzde büyüttüğümüz mesafeler memleket yolu gibi şimdi
hani dersler biterdi , işlerimiz bitmezdi

müphem bir mahcubiyetle koşardık ya otobüs garlarına
yerimize oturup olanca nezaketimizle
tekrar geriye dönmenin planlarını yapardık

uzattım leyli
anne yüzü gibiydi gidişimiz deseydim yeterdi


şimdi kalabalıklar ortasında yalnızız
yalnızlığımızda mesut

aynalar hiç dostumuz olamamıştı leyli
oysaki sadece kendine bakmaya değilmiş aynalar
bugün o aynalarda kırılan maskeleriz zilali
üstümüzde sevdamızın olağan melali

hep aydın kal leyli